Kruimel

Leeshonger

Na de avondrush richting huis, koken, eten, bad en bedritueel is er een klein stukje van de dag dat van mij is. Helemaal van mij alleen. En meestal kan ik niet kiezen wat ik er mee wil doen. Een toer gaan lopen, achter de naaimachine kruipen, in de zetel tegen Lief aan nestelen, in bad dobberen of lezen. Deze week was het makkelijk. Deze week stond 'The fault in our stars' op mijn Kobo. En dan lees je zo'n zinnen:

“I wanted to know that he would be okay if I died. I wanted to not be a grenade, to not be a malevolent force in the lives of people I loved.”
*
“Some infinities are bigger than other infinities.”
*
“Sometimes, you read a book and it fills you with this weird evangelical zeal, and you become convinced that the shattered world will never be put back together unless and until all living humans read the book. And then there are book which you can't tell people about, books so special and rare and yours that advertising your affection feels like a betrayal.”
*
“Sometimes people don’t understand the promises they’re making when they make them,” I said.
Isaac shot me a look. “Right, of course.But you keep the promise anyway. That’s what love is. Love is keeping the promise anyway. Don’t you believe in true love?”

Dus, ik kan je veel vertellen over 'The fault in our stars' van John Green.
Maar dat ga ik niet doen.
Lees het en maak dat je tijd genoeg hebt om te kunnen doorlezen.