Kruimel

Kwijt

'Waar is mijn giraf?', huilt KleineVent?
'Waar je hem hebt laten vallen', antwoord ik en zet me schrap.
'Ik heb al overal gezocht en ik vind em echt echt niet', klinkt het zielig uit de zetel.
'Kruimel!!!! Waar zijn mijn sleutels'
'Waar je ze het laatst neergelegd heb', probeer ik nog eens.
'Neen, daar liggen ze niet meer. Zeker dat jij ze niet verlegd hebt?'
'Heel erg zeker!'
'Mama, waar is tuutje', mengt de jongste zich.
En dan hebben ze me te pakken.
Alledrie.
Hoe graag ik ook wil zeggen: kijk eens goed. Zoek even. denk eens na. Ze zijn er in geslaagd om opnieuw op dat ene knopje te duwen. Dat knopje dat ervoor zorgt dat ik niets kwijt kan zijn. Dat maakt dat ik rusteloos kast na kast doorspit, op de grond ga liggen om onder de zetels te kijken en de wasmand uitschud op de grond om verdoken immigranten in het wasgoed op te sporen.
Dus laat ik mijn boek voor wat het is en ga ik pad. Ik vis de giraf uit zijn schuilplek aan de schoenenmand. Raap de sleutels op die half onder de kast gevallen zijn en dat tuutje, dat tuutje is niet te vinden. Maar gelukkig heb ik een geheime reserve aangelegd voor gevallen als deze.

Geen TomTom nodig hier. Mijn huisgenoten hebben een Kruimel.