De zonnige zondag eindigde met een wolkbreuk.
Gaf ik mezelf rond één uur nog op mijn kop gaf omdat ik mijn sneakers en jeans aanhad in plaats van sandalen en rok. Om vijf uur deed ik het nogmaals. Ditmaal omdat mijn paraplu bivakeerde onder de trap en ik enkel een lichte pull aanhad en niet gedacht had aan een stevige regenjas.
We stonden in het midden van een provinciaal domein. Ver van de parking en haar auto's. Een kwartier stappen om precies te zijn. Tien seconden in de regen was al voldoende om waterdruppels tot op het vel te voelen, een kwartier daar gingen we ons niet aan wagen.
Gelukkig was het opendeurdag in het provinciaal domein. En bij opendeurdagen horen kraampjes waar je allerlei dingen kan doen. En bij die kraampjes komen partytenten. Waar we dus met zijn allen onder scholen. Dichtbijeen getroept tussen de tafels, stoelen en verzopen ballonnen.
Na een half uur begaven de naden van de partytent het, druppelde het water langs alle kanten naar binnen en was iedereen verkleumd maar leek het er niet op dat de regen snel zou stoppen.
Plots wees één vrouw naar de palen van de partytent.
'Als iedereen helpt, raken we nog relatief droog op de parking.'
Samen met nog twee anderen greep ik een paal, hieven we de partytent in de lucht en creëerden zo een gigantische paraplu. Met zijn allen marcheerden we over de brede boswegels tot aan de parking.
En eigenlijk had er nog iemand 'onder moeders paraplu' moeten inzetten.
Al was het maar omdat dat echt een mooi einde van dit stukje zou zijn.
Als je goed kijkt is er altijd iets moois te zien. In 'Overal schoonheid'
probeer ik elke week iets moois dat ik zag te vangen in woorden.
3 opmerkingen:
haha...zie het zo voor me....
da's mooi.
hoe regen voor het mooiste stukje van de dag kan zorgen. ;-)
Wauw. Of wow. Net hoe het beter klinkt voor u. (In Duitsland zeggen honden 'wauw', heb ik geleerd toen ik daar nietsvermoedend iets moois met die term begroette.)
Grote glimlach hier!
Een reactie posten