Wat ik mis...

Ik ben de eerste om toe te geven dat de dekentjes, het haardvuur, het kaarslicht en de (nog eventjes) kerstlichtjes bijzonder fijn zijn. Maar wat ik het meeste mis in de herfst en de winter is het licht.
Op een doordeweekse werkdag zit ik in een bureau dat best een streepje Tl-licht extra kan gebruiken. Tegenwoordig vertrek ik naar het werk als het nog donker is en kom pas terug als het begint te schemeren. Mijn dagelijkse portie buitenlucht is schrikbarend klein.

In het weekend wil ik dus naar buiten omdat de decibels die mijn kroost produceert daar minder luid klinken, omdat geurkaarsen niet op kunnen tegen frisse lucht. Omdat ik het beu ben om op een muur te kijken. Omdat ik mijn huid wil voelen gloeien van de wind, maar vooral om mijn gezicht naar de zon te richten.

 

Ik hartje zon door de bomen.