Ooit in een ver verleden moet ik de grap gemaakt hebben van de tienbeurtenkaart bij de spoeddiensten. Ik denk dat ik het toen al zag aankomen dat ik meer tijd dan me lief was zou spenderen in de wachthokjes van het ziekenhuis.
Ik steek het maar op iets met de genen. Ik ben notoir onhandig en stoelen, tafels en deurstijlen hebben jammer genoeg niet de neiging uit de kant te springen. GroteKleineBroer mikte op de overtreffende trap van onhandig en zag het spectaculairder. Hij werd meermaals met een helikopter van een bergflank geplukt en ik vermoed dat ons telefoonnummer onder een sneltoets zat van zijn turnleraar om mijn ouders nog maar eens te informeren van één of ander ongelukje.
Maar goed. Los van een indrukwekkende val van de trap bleven we nobele onbekenden in de spoed. Tot KleineMeid lucht moet gekregen hebben van de grap en besloot dat het tijd was om de achterstand in te halen. Pink en tanden kwamen al aan de beurt, maar waarom zouden we dat niet afwerken met een mislukte pirouette die je tegen verwarming laat knallen?
'Ik weet de weg', had ik willen mompelen terwijl ik een krijsend kind op mijn armen torste en de spoed binnenstapte.
En ik wou even echt dat ik mijn tienbeurtenkaart kon laten afstempelen.
Ik ben namelijk razend benieuwd wat je krijgt als die vol is.
4 opmerkingen:
ongewenst bezoek van de kinderbescherming?? :|
een volwassene met broze botten en pezen die niet geloofd wordt als die zegt dat ze al een tiental keer in het gips gezeten heeft en echt wél weet wanneer iets niet gewoon maar verstuikt is? Verplegers die je gelukkig al goed genoeg kennen om te weten dat het echt niet gaat om kindermishandeling? Ik hoop zo erg dat noch kleinemeid, noch kleinevent zooo vaak op die spoedafdeling terecht zullen komen als ik indertijd! En héél véél courage voor jou voor elke keer dat je er weer bent.
Ik hou mezelf voor dat als we de kindjes levenslang vitamine D geven, het hen niet zal overkomen. Toch hou ik mijn hart vast, want mijn oudste is nog maar 4 en mijn eerste gips kreeg ik pas als ik 6 was... Als, dan gaan we net zoals ik met mijn mama in den tijd na elk spoedbezoek een warme chocomelk gaan drinken. Dan worden niet alleen de cliché-tradities doorgegeven.
ai ai ai ai....
ik heb met die ene keer bij ons ook wel genoeg gehad...
succes en dikke knuffel...
ik vond mezelf al zielig omdat ik dit jaar drie keer naar de spoed moest, maar ik denk toch dat jij wint!
Een reactie posten