'Ik geef het nog 10 minuten', dacht ik, terwijl ik naar de belletjes in mijn glas cava keek. 'Als ik dan niemand heb durven aanspreken, tsja....'
Ik was vertrokken naar de blogbrunch met een knoop in mijn maag. Want zomaar afstappen op mensen om een babbeltje te slaan, sinds wanneer rekende ik dat tot een van mijn sterkste kanten? Maar voor ik maar kon nadenken over hoe ik die 'tsja' dan zou invullen, was ik volop aan het praten met de toffe vrouwen die achter de woorden zaten die ik met de regelmaat van de klok lees op mijn computerscherm.
Sommige dagen zijn als een warm dekentje.
Dit was niet zo'n dag.
Het was een dag waar er standaard mooie blaadjes in het melkschuim van de koffie prijkten. Waar bewezen werd dat je makkelijk uren met iemand kan babbelen die je nog nooit in levende lijve ontmoet hebt. Een dag die bewijst dat ik soms gewoon moet durven. Of ook -om er nog maar eens een quote tegenaan te werpen: 'Everything you want is on the other side of fear' (Jack Canfield)
Gisteren was een dag vol frisse wind die door mijn hoofd waaide.
9 opmerkingen:
Je woorden worden nog mooier nu ik je ontmoet heb. Op naar een volgende! En zorg je er voor dat ik de volgende keer niet meer moet aanvinken dat ik geen robot ben? ;-)
Wat een leuk initiatief, zo'n blogbrunch.
Ik vond het superfijn om je in het echt te ontmoeten. Toffe blog met een toffe madam of toffe madam met een toffe blog, maakt niet uit hoe je het bekijkt. ;)
@kathleen: idem dito
@ hard aan het puzzelen aan hoe ik dat moet doen.
Ik was dus echt niet de enige die het 'lastig' had de eerste momenten op de brunch, maar die toen toch aan de babbel raakte met iemand die ik totaal niet kende en daarna uren aan het babbelen was :-).
We hebben het toch maar gedaan zou ik zeggen en 't was de moeite.
Ik schreef op mijn blog ook over die eerste moeilijke minuten op de brunch ;-), maar uiteindelijk was ik ook heel content dat ik geweest was.
Maar ik heb geen idee wie jij was. Heel spijtig.
Ik vond het ook een gezellige middag, ik was doodop toen ik thuiskwam :-)
Pfff, ik heb duidelijk heel wat gemist terwijl ik taxi-moeder moest spelen voor een bende sportende gastjes. Volgende keer zorg ik ervoor dat ik erbij ben ... de kans om al die super-madammen te ontmoeten mag ik niet meer laten liggen.
Maar jij kan het mooi omschrijven. Ik ben nog steeds een beetje aan het sterven als ik eraan terugdenk.
Een reactie posten