Zien, horen en zwijgen #4

Zien

Mijn twee minst favoriete seizoenen zijn in het land. Het seizoen van bijna altijd donker. Weer tijd voor alle variaties van zwart tot donkerblauwe hemel in de ochtend, doorspekt met fluojasjes en gejongleer met vast te klikken fietslichtjes. 
Maar gelukkig ook het seizoen van belachelijk mooie zonsopgangen en zonsondergangen. Gratis en voor niets op de fiets. 

Horen 

Noem me maar een 'late majority' als het aankomt op podcasts luisteren. Een gevalletje van door het bos de bomen niet zien en daardoor het bos maar helemaal links te laten liggen. Ik wist niet waar te beginnen met luisteren, dus luisterde ik niet. 
Tot ik vorig jaar als spuit elf naar 'Serial' begon te luisteren. Ik was om. 
Sindsdien babbelt er altijd wel iemand in mijn oor op het traject tussen station en fiets. 
In de cocon van muts, kap en sjaal geeft het iets gezelligs. Zelfs als de regendruppels zich langzaam een weg banen tot in je sokken. 

Ik heb al met het grootste plezier geluisterd (of ben nog steeds aan het luisteren) naar:   

- Serial 1 & 2
- Happier with Gretchen Rubin
- De verwarde cavia
- Mystery Show
- My dad wrote a porno (merci voor de tip, Lilith) 

Heb je nog tips? Ik hoor ze graag. 

Zwijgen 

Een week geleden sloeg de verkiezingsuitslag ons met verstomming. De tienjarige aan de ontbijttafel trok het zich meer aan dan we ingeschat hadden. Feilloos noemde hij de punten op waar Trump voor stond en plaatste er grote vraagtekens bij.
Hulde voor de meester die de helft van de woensdag uittrok om het wereldnieuws op kindermaat te bespreken. En hulde voor Karrewiet die de verkiezingsuitslag 's avonds kaderde. 
'Ik denk niet dat je bang moet zijn. Sommige mensen zien hem als het einde van de wereld, maar dat is hij niet.'
Naast me in de zetel voelde ik de schouders van mijn tienjarige 3 centimeter zakken. 
Dankje Karrewiet en dankje Bjorn Soenen. 


Wat ik zag, hoorde en me stil liet vallen. Een onregelmatig weerkerende rubriek. 
(Want mezelf aan planningen houden is niet mijn sterkste kant.)