Kijk
Ze kijkt me aan met ogen die ik al mijn hele leven ken. Ze kijkt me aan met het grijsgroen dat heel mijn jeugd vulde. Van opgetogen, blij tot donderend en boos. Mijn mama kon alle blikken aan. En nu kijkt mijn dochter me met net diezelfde schakering aan.
Een kleindochter met de ogen van haar oma. En daartussenin zit ik onverklaarbaar blij te wezen.

01.02.1999
Ooit werd ik wakker en strekte mijn twee handen voor me uit. Ik keek door mijn gespreide vingers naar het plafond en telde. Ik was tien, kon alle vingers benutten om aan te tonen hoe oud ik was. Het was het laatste jaar dat ik met mijn handen toekwam om aan te tonen hoeveel jaar ik was. Het was ook het laatste jaar dat ik daar behoefte aan had.
Vandaag werd ik wakker en strekte mijn twee handen voor me uit. Ik keek door mijn gespreide vingers naar het plafond en telde. Het is tien jaar geleden dat we midden in de nacht het slechts denkbare nieuws kregen. Het is meer dan tien jaar geleden dat ik haar nog voelde of hoorde. Het is het laatste jaar dat ik met twee handen kan aantonen hoe lang ik haar al mis. En dat is iets waar ik altijd behoefte aan zal hebben.