Nieuw
Of hij het kaartje met zijn naam van het bord kon halen, vroeg zijn nieuwe juf.
Glunderend en blinkend klom hij op het trapje. Toen hij daarna met zijn naamkaartje in zijn hand zelf zijn plekje in de klas mocht kiezen, was zijn lijfje net een maat te klein om al het enthousiasme te bevatten.
'Kijk mama, mijn potlood en mijn gom en mijn schrift en mijn lijm', wees hij.
'Je gaat leren lezen, schrijven en rekenen', viel ik em bij.
'Mmmm', mompelde hij terwijl het haakje aan zijn bank onderzocht.
In de auto had hij het over de vis in de klas en de kleur van de gordijnen en dat er krijtjes aan het bord lagen.
'Verlang je om naar het eerste leerjaar te gaan?', probeerde ik nog eens.
'Ja, want ik heb volgens mij het leukste plekje in de klas om te zitten.'
Hij richt zich op de kleine dingen om het grote te vatten.
Van wie zou hij dat hebben?
