29

Op een zucht van de dertig word ik deze morgen wakker. Met een gefluisterde 'iep-iep-oera' van KleineMan en Kruimelpassende cadeautjes van Lief. Met gelukkig enkele nog steeds wilde en haalbare dromen in mijn hoofd. En een stamp tegen mijn navel toe van Puk.

Hotel Rwanda

Ik keek met dichtgekepen keel en denk 'Tijd vliegt'.
Toen was het al negen jaar geleden. Nu al veertien.
Maar mijn keel zit nog steeds even dicht.

Afwijking #3 – eenzaam zonder vers papier
Ik lees hoe Sarah elke morgen zou willen vullen met een uurtje tekenen. Ik lees hoe Louise P. op reis gaat in haar geheugen. En in mijn hoofd groeit een bescheiden ideetje. Een zomerlange opdracht voor schrijven.
Want, kijk, ik wil mij best neervlijen op een terras in de zon met een kop koffie en geconcentreerd opgaan in het schrijven. Even vaak als dat lukt, zit ik doelloos op de dop van mijn pen te kauwen (ja zelfs met de Zoepertips). Maar de zomerlange opdracht die ik mezelf cadeau doe reduceert het kauwen tot een minimum, wat zeg ik … die bant het volledig uit de komende twee maanden. En - leuker nog - samen met de opdracht schiet ook het verlanglijstje aan mogelijke notitieboekjes die mijn pennenvruchten met hun papier, kaft en elastiek moeten beschermen voorbij aan mijn geestesoog. Dat er een half vol geschreven zwart boekje dag in, dag uit met mij meereist, vergeet ik voor het gemak even. Want… ik heb weer een reden om een nieuw notaboekje te kopen.