Het moet lente geweest zijn toen ik me realiseerde dat hier al maanden geen letter meer geschreven was. En dat was prima, want wie zat tegenwoordig nog te wachten op blogs met kleine verhaaltjes?
Het moet zomer geweest zijn toen ik de eerste zinnen in een nieuw notaboek schreef en merkte dat de pagina's zich razendsnel vulden. Zelfs voor iemand die pen en papier waar en wanneer ook met zich meesleurde. Op het eind van de zomer was ik toe aan een nieuw boekje.
Het moet herfst geweest zijn toen ik over de vesten fietste en -gegeseld door de regen- een warm verlichte huiskamer binnen keek. Mijn benen trapten dapper verder en mijn hoofd schreef stilletjes een stukje.
Het moet winter geweest zijn toen ik me realiseerde dat ik een aantal zaken overboord had laten glippen, niets groots maar wel dingen die ik altijd graag gedaan had. Op het moment dat het jaar zijn nieuwe start nam, durfde ik eindelijk aan mezelf toegeven dat ik het miste om hier te schrijven.
Dus, hoi! Lang geleden he?
