Kruimel

MijnMakker

Toen hij en KleineMeid nog beiden dikke buiken waren stond zijn geboorte als eerste op de kalender omcirkeld. Maar KleineMeid was het echter wat sneller beu. Zelden heb ik zo gewacht. Met een piepkleine Meid in mijn armen keek ik reikhalzend uit dat andere mensje, dat ik mijn metekind mocht noemen.
Hij kwam met een rotvaart, twee jaar geleden. En zo stortte hij zich ook deze middag in onze armen toen we zijn 'twee' kwamen vieren. Geen kroon, wel taart en dan de auto. Een ventje met prioriteiten. En terwijl ik hem zie spelen, kruipen en rollen, weinig knuffels tolereert wanneer hij niet wil, verwonder ik me. Nog meer dan bij mijn eigen ukken verbaas ik me over wat een hart doet. Hoe het plaats maakt, ruimte geeft en mee groeit met zoveel jong geweld. Verbouwingloos hij nog steeds zijn eigen kamertje in mijn hart, niet langer met knuffels, maar met auto's en avonturen en eten, heel veel eten. ; )