dinsdag 13 maart 2012

# wijvenweek - Kijk een eekhoorntje!

De vlijtige huisvrouw in mij stelt niet veel voor. Al ramen lappend zie ik drie lege potten staan en bedenk dat ik nog bloembollen liggen heb die dringend geplant moeten worden. In tegenstelling tot ieder ander laat ik simpelweg de spons in de emmer plonzen, sleep de potaarde aan en plant de bloembollen. Er zit iets in mijn hoofd dat die eekhoorntjes moeilijk kan negeren. Een idee flitst door mijn hoofd en *hop* ik moet er achteraan. Wat dus kan resulteren in het volgende:

Na een uur vertier met playdoh zijn de kinderen naar buiten verwezen om wat stenen-en moddersoep te maken. De zwarte vloer is bezaaid met vrolijke snippers regenbogen die ik even snel wil weg stofzuigen. En als je toch bezig bent met het stuk rond de tafel kun je meteen al de rest doen. Rond het speelkeukentje herinner ik me nog de doos met oud speelkeukentjesmateriaal die mijn papa onlangs binnengooide (dankje papa, nooit dozen genoeg hier) en laat de stofzuiger voor wat ze is. Ik ga naar de kelder, sleep de doos naar boven en zie vanuit mijn ooghoek de poef die ik al lang weer in hergebruik wilde nemen. Zo moeilijk kan het toch niet zijn om die zelf te overtrekken met een nieuw stofje. Ik duw de doos speelmateriaal in de gang, sleur ook de poef naar boven en haal mijn stoffenvoorraad naar beneden. Ik drapeer en probeer, maar niets lijkt bruikbaar. Gelukkig is er het www en de online stoffenwinkeltjes. Laptop open, online winkeltjes neuzen en stofje kiezen. Aan het bureautje valt me in hoe kaal alles nog is. Geen kadertje of bloemetje. Dus hup opnieuw naar de kelder om de doos met kadertjes op te snorren. Die he-le-maal onderaan de stapel dozen staat, maar wie zegt dat dat een probleem is. Voor de derde maal sleep ik een te zwaar object een te gammele trap op. Op dat moment bedenk ik dat we heel wat minder kasten hebben dan zes maand geleden, dus ook minder ruimte om iets op te zetten. Het lijkt me beter om de kadertjes aan de muren te spijkeren. Ik laat de doos voor wat ze is, en zoek Lief's werkmateriaal. Net op het moment dat ik sta te dubben over waar de eerste spijker in te hameren, wandelt Lief binnen en dit is wat hij ziet:

stofzuiger onder de tafel
doos vol speelkeukenmateriaal in de gang
poef ondersteboven op het tapijt
lappen stoffen over de zetel
een kast vol kadertjes
een Kruimel met hamer en vier spijkers tussen haar tanden
(en buiten, dat wil je niet weten, of ja het resultaat van twee kleuters een emmer water en veel zwart zand)

Het Lief kent me al. 'Eekhoorntje?'
*insert knik*

9 opmerkingen:

Lies zei

Dat is ZO ONGELOOFLIJK SCHATTIG. Oké, wellicht niet om mee samen te leven, en voor jezelf moet dat af en toe wellicht ook frustrerend zijn, maar om het te horen vertellen: KJOET!

Roos zei

Wauw, wát een zelfkennis! (en juweel van een stukje weer)

Karin zei

hihi, zo grappig, maar ozo herkenbaar! Wist niet dat dat eekhoorntjesgedrag is.

kelly zei

grappeeeeuuug :)

Domi zei

Vaak ook toepasselijk op de "vlijtige huisman" ;-)

zei

gewéldig! En ik heb dat ook zeg. Tot zo erg dat ik me op den duur niet meer herinner waar ik initieel aan begonnen was :-). grappig.

Marie zei

Mor kruimel, we zouden kunnen wisselen van menage. Echt.

zjizjipke zei

Prachtig stukje! Ik zag het resultaat helemaal voor me :-)

prutsen zei

Haha Kruimel, volgens mij heeft mijn man ook zo'n eekhoorntje.
Weer heerlijk om te lezen.