Er spoken enkele kleine dingen teveel rond in mijn hoofd. En het voelt als een honderdtal wegrollende knikkers samenhouden. Op zich wegen ze samen niets, maar toch heb ik beide armen, handen en benen nodig om de boel bijeen te houden.
Zo voelt mijn hoofd nu. Het ene klein dingetje na het andere rolt in mijn schoot en het lukt niet om alles bijeen te houden. Een detail met de deadline op het werk, verjaardag traktaties voor de oudste die nog ineen gebokst moeten worden, wat vragen rond A op het werk en meteen ook over C en vergeet ik niet terug te mailen rond X? Ondertussen wat vragen van de ouderraad en het to-do-lijstje voor ons 'we gaan kamperen'-plan deze zomer.
Gelukkig weet ik waar er een lief oor is waar ik eens kan foeteren. Zo'n oor dat mij na het luisteren ook toont hoe je een knikkerzakje maakt en de hele hoop wegrollende knikkers met één pink bijeen kan houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten