Kruimel

Ik beloof het je
Allerliefste kleinste van me,
Op een morgen wanneer je pakweg zeventien bent en de avond voordien goed de bloemetjes buitenzette zal ik een onbedwingbare nood voelen om te stofzuigen. Ik zeg het je nu al. Rond een uur of zeven moet en zal het stof vanonder jouw bed gezogen worden. Is je dekbed toe aan een rondje in de wasmachine en moet dat gordijn grondig gelucht worden.
En als je me kreunend vanonder je deken naar minder aangename oorden verwenst, dan zal ik je vertellen over die ene memorabele nacht. Die nacht dat je de longen uit je lijf krijste, boos en rood. En hoe ik de trappen opstormde in de verwachting dat er minstens drie man jou folterde. En hoe je plotsklaps ophield met brullen toen ik me over je bedje boog, met een schalkse glimlach en uitgestrekte handjes. Maar het weer op een brullen zette zodra ik uit zicht verdween. En dat voor twee uur lang.
We zullen herinneringen ophalen, lieve meid, op die morgen binnen een vijftiental jaar. Hoe je ook kreunt, zucht en mort. En dan zal ik heel even denken: zo weet je ook hoe het voelt.

Alle liefs,

Je mama