SintEnPiet
Zijn voeten pletsen koud op de tegelvloer. Met grote ogen speurde hij de woonkamer af. Op het tapijt, de zetel. Niet bij de kachel. Nog sneller roffelden ze naar de keuken. Lichtknopje aanknippen om tegen de muur van verbazing aan te lopen.
Dit was het eerste jaar dat hij kalenderhokjes kleurde. Aftelde en vol verlangen zong. En de opluchting droop van zijn gezichtje bij het zien van een keukentafel met cadeautjes.
SintEnPiet, bedankt voor dit weekend met mijn KleineVent & Meid. Voor die vent die een hele Duplostad bouwde bevolkt met poppetjes die uiterst amusante gesprekken voeren. En voor de kleinste die alle letterkoekjes verzamelde die ze te pakken kon krijgen en stiller dan stil haar wangen volstopte.
Meer had ik niet kunnen vragen toen ik ook stiekem mijn schoen zette.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten