Kruimel

Uitslaapdagen
Het was mijn uitslaapdag, (Ja, wij hebben uitslaapdagen. Met twee kinderen die houden van het holst van de nacht en het krieken van de morgen is slaap een schaars goed. En dan verdeel je dat netjes en eerlijk. Met de lat ernaast als het moet.), maar het slapen zelf lukte me niet meer. En uit een donker hoekje uit mijn geheugen kwam een herinnering aanvliegen. Eentje met zondagmorgens in de hoofdrol, koffie op het nachttafeltje, nog diep onder de deken verdiept in mijn boek.

Laten we dat doen!

Of niet, vond Lief die verbouwereerd keek naar mijn wakkere ogen, nachtlampje en alertheid: Dat kan je ook beneden doen! Wat hij niet zei: en ondertussen op onze twee letten, terwijl ik terug in bed kruip.

Neen, ik denk dat ik nog wat ga slapen, mompel ik. Boek op de grond, lampje uit, neus onder de deken. Tot ie vier stappen weg is. Want stiekem lezen, is nog net dat beetje leuker