Tips voor vakantieleesvoer

Juni verrast me altijd. Het ene moment is het één en al proefjes dat de klok slaat en het volgende moment help je mee aan het afscheidsbriefje voor de juf/meester en is de hal ongemerkt veranderd in een opslagplaats waar een kampeerwinkel trots op zou zijn.

Maar zo weinig als essentiële dingen als tentharingen en al dan niet lekke luchtmatrassen me kunnen schelen (gelukkig heb daar Lief voor - bij deze dankje Lief) des te meer kan ik mijn hoofd breken over welk leesvoer ik mee neem op reis. Want vakantie is het moment bij uitstek om te lezen en door te lezen. Het mag wat breder hangen dan de twee gestolen kwartiertjes op de trein en nog eens een half uur voor mijn ogen dichtvallen.

Dus zet ik ze - net zoals Lilith - even op een rijtje. Boeken die ik las op vakantie of waarvan ik wou dat ik ze op vakantie gelezen had.

In the woods - Tana French
Een goede thriller kan niet ontbreken in de zomer en Tana French stelt niet teleur op het vlak van intrigerende verhalen. In the woods is het eerste deel van een serie, dus als deze je smaakt zit je thrillergewijs voor even onder de pannen.

Miss Peregrines Home for peculiar children #1, 2 & 3 - Riggs Ransom
Niets mis met steengoede kinderboeken op de boekenplank van volwassenen en deze serie is echt een leuke. Ransom Riggs schetst met bizarre oude foto's een hele intrigerende wereld. Denk Harry Potter, maar dan helemaal anders.

Dit was het plan niet - Cristina Alger 
Aaah chicklit. Een beetje het fastfoodhoekje van de boekenwereld, zo lijkt het. Maar kijk. Ik lust op tijd en stond wel een hamburger, op voorwaarde dat het een lekkere is. Zo ook met dit boek. Het is licht, het is grappig, maar het is een goeike.

We were liars - E. Lockhart
Zo van die boeken waarvan je weet dat er iets roert onder de oppervlakte. Die je uitleest aan een rotvaart, op het puntje van je stoel. Dit is zo'n boek.

Big little lies - Lianne Moriarty 
Een schrijfster die er een patent op heeft om wat mysterie en ophef te brengen in het huiselijke leven van lieve huismoeders. Ik hou vooral van hoe ze speelt met tijd en vertelstandpunt en je zo meeneemt in een dolgedraaide paardjesmolen.

Als je het licht niet kan zien - Anthony Doerr
Een waarschuwing hier. Geef het even de tijd om in het ritme van het verhaal te komen. De auteur springt vrij snel tussen de verschillende hoofdpersonages en het duurt een aantal hoofdstukken voor je mee bent in dat ritme. Maar éénmaal je mee bent is het heerlijk meestromen met een prachtig verhaal in de achterlinies van de oorlog. Dit is zo eentje die ik nog eens voor het eerst zou willen lezen.


Zelf ben ik een stevige boekenplank aan het vullen in mijn ereader voor - hopelijk - heel wat uurtjes in de hangmat, in de tent of aan het water. Welk boek mag zeker niet ontbreken deze zomer?

Op zoek naar een goed boek? Mijn 10 lievelingsboeken van 2015

De laatste jaren restte mij steevast nog een stukje op te vullen balk bij de Goodreadschallenge.
Dit jaar had ik nog wat weken over toen de balk op was.
Conclusie: het was een goed leesjaar. En niet alleen door het aantal boeken dat ik op mijn stapeltje 'gelezen' mocht schuiven.  (dankje kwartiertje treinlezen 's morgens en 's avonds),

Het was vooral een goed jaar omdat er zoveel mooie boeken tussen zaten. Ik blijf het namelijk een kunst vinden om de juiste boeken op het goede moment uit het rek te trekken. Een kunst waar ik niet altijd in slaag. Getuige het stapeltje 'niet uitgelezen' dat ergens nog wankelt op mijn nachtkastje.

Dus doe jezelf in het staartje van dit jaar een plezier en duikel deze boeken op, reserveer wat tijd in de zetel, op de trein of 's avonds in bed en duik in deze schoonheden.

The Strange and Beautiful Sorrows of Ava Lavender
Een vleugje magisch realisme en wondermooie vertellingen. Een mix van Chocolat, Big Fish en Un long dimanche de fiançailles. Ik probeerde je hier ook al te overhalen.

Bird Box
Er loert iets buiten. Niemand weet wat. Als je het ziet kan je het niet meer navertellen.
Gelezen op het puntje van mijn stoel.

Kom hier dat ik u kus
Jaha, ik ben spuit elf die dit boek aanraadt, maar het lijstje is niet compleet zonder.
Voor wie houdt van wondermooie taal.

We Were Liars
Over deze wil ik niet veel kwijt. Gewoon lezen en dan even laten weten of jij op een bepaald ook moment dacht/mompelde 'Wat?????'

De waarheid over de zaak Harry Quebert
Een klepper van meer dan 600 pagina's waar je zo door raast. Zo zo graag gelezen.

Woesten
Soms kom ik een beetje achter. Negeer ik een boek dat maandenlang in de top tien staat ostentatief.
En wanneer ik het eindelijk lees, timmer ik mezelf wat op mijn hoofd. Waarom las ik dit niet eerder?

Station Eleven
Een griepepidemie doodt het overgrote deel van de bevolking. Er is geen communicatie, geen elektriciteit, geen eten. Hoe overleef je?
Of ook: Jeuj! een post-apocalyptisch verhaal zonder zombies.

Pogingen iets van het leven te maken 
Later als ik oud ben, wil ik een Hendrik Groen in mijn bejaardentehuis!

Een regenboog in de nacht
Een boek dat mijn hart een beetje deed kraken. Je volgt kleine Pea tijdens een donkere periode. Ik wou haar uit de pagina's plukken en in een warme deken wikkelen.

This was not the plan  
Omdat dertien in een dozijn-romans wel eens fijn kunnen zijn. Zeker als het een goeike is.
Dit was een goeike.

Welk boek is jou bijgebleven dit jaar? 

Rebound

Boek-loos zijn, ken je dat gevoel?
De dagen nadat je een fantastisch boek uitlas. Zo'n exemplaar waarvan je spijt hebt dat je het niet opnieuw voor de eerste keer kan lezen? Je hoofd blijft hangen in het verhaal en je bent ervan overtuigd dat je nooit of te nimmer zo'n geweldig exemplaar op je nachtkastje zal kunnen leggen.

Ik las de kooi. Neen, schrap dat. Ik verslond de kooi van Josh Malerman. En nu ben ik boek-loos. Ik heb een boekenrek dat een volledige gangwand vult, mijn ereader bulkt van de te lezen previews en ik vind mijn goesting niet. Ik heb zelfs geen zin om mijn goesting te zoeken.

Ik ben boek-loos en hoop dat ik snel tegen een reboundboek aanloop.
Tips? Iemand?

Leestip - the strange and beautiful sorrows of ava lavender

'Vanavond werk ik iedereen de deur uit (man) of het bed in (kroost) om ongestoord dit verhaal uit te kunnen lezen. En dan zal ik spijt hebben dat het uit is.', schreef ik gisteren op Goodreads. 

Bij Verbeelding pikte ik deze boekentip op: Ava Lavender wordt geboren met vleugels. Geen witte vleugels zoals engelen, maar bruine vleugels als van een vogel. Niemand kan verklaren hoe dit komt. In het boek kijkt Ava terug op haar familiegeschiedenis:

My grandmother fell in love three times before her nineteenth birthday. My mother found love with the neighbor boy when she was six.
And I, I was born with wings, a misfit who didn't dare to expect something as grandiose as love....my story, like everyone's, begins with the past and a family tree. The following is the story of my young life as I lived it…. I have traveled through continents, languages, and time trying to understand all that I am and all that has made me such.

Dit boek pakte me helemaal in. Waar ik kon, wanneer ik kon zat ik te lezen. De taal is prachtig en de sfeer is om van te snoepen. Een mix van Chocolat, Big Fish en Un long dimanche de fiançailles. Door heel het verhaal heen zijn kleinere verhalen geweven. Losse portretten, soms absurd, maar nooit te. Alles wordt met een zekere vanzelfsprekendheid geserveerd zodat je nooit vraagtekens zet bij het waarom.

'Wat als het niet mooi eindigt', vreesde ik nog. Maar eigenlijk deed het einde er niet toe. Het is een verhaal over liefde in al zijn vormen. Hoe liefde mooi en ontwapenend kan zijn. Maar ook hoe liefde hetgeen kan zijn dat het meeste schaadt en snijdt.

Ik hoop dat dit boek de toon kan zetten voor dit leesjaar, want dan wordt het een ongelooflijk aangenaam jaar.

De kers op de taart - alle leestips zijn welkom

Net zoals vorige jaren ging ik de reading challenge van Goodreads aan. Omdat ik van weinig lijstjes bij hou, maar niet zonder het lijstje noglezen/gelezen zou kunnen. En omdat het leuk is om een jaar terug te zien in boeken. Zo zal de Cirkel altijd verbonden zijn met die dagen dat we ei zo na met tent en al van een Italiaanse berg afgleden. En zal ik nooit meer kunnen kijken naar de cover van 'Neem nooit afscheid' zonder te denken aan die avond in de kinderrecovery.


En juist, 2014 is nog niet voorbij. Er wacht nog een stevige hap december.
En juist, mijn challenge is nog niet afgerond. Er ligt nog één boek tussen mij en de eindmeet die ik mezelf oplegde. Nog één boek om de finish mee te halen. En ik wil dat het een blijver is.


Wat was het mooiste boek dat je las in 2014?
Welke titel kan het vuurwerk boven deze 2014 reading challenge zijn?

Ben je zelf nog op zoek naar een geweldig boek om dicht mee tegen de kerstboom te kruipen? Trek dan zeker deze exemplaren eens uit het boekenrek:

1. Us - David Nicholls
2. The Rosie Project - Graeme Simsion
3. The other Typist - Suzanne Rindell 

Ssst, ik lees

De eerste dag, is één van mijn lievelingsboeken. En meestal maken de opvolgers van die lievelingsboeken mij wat zenuwachtig. Binnenin mij valt een klein wezentje op haar knieën en smeekt 'verpest het niet, alstublieft'. Waarna ik diep adem haal en in het boek in kwestie duik.

Toen ik de korte inhoud van Us las, smeekte het wezentje in mij nog iets harder. Het opzet voelde nogal dun en weinig origineel aan, maar ik beet op mijn tanden en sloeg de eerste pagina open. En toen was het plots een beetje over middernacht en drukte ik de dekens tegen mijn gezicht om Lief niet wakker te lachen.

Dit is zo'n boek dat in je hoofd gaat zitten. Ook als ik niet aan het lezen ben, vraag ik me af hoe het gaat met Douglas daar op zijn bankje waar ik hem achterliet op het moment dat ik het boek dichtklapte. Dit is zo'n boek dat er voor zorgt dat je de film laat voor wat ie is en vroeger gaat slapen om uiteindelijk het 'mag het licht uit' gemurmel van de bedgenoot die een uur later onder de dekens kroop weg te wuiven. Zo'n boek dat je leest tot de cijfers op de wekkerradio je leren dat het morgen een moeilijke ochtend wordt.

Of ook. Dat ik blij ben dat mijn treinhalte 's morgens een eindstation is. En het niet zo erg opvalt dat ik me tien minuten te laat realiseer dat ik moet uitstappen.

Dit is zo'n boek waar ik niet kan wachten om te ontdekken wat er gebeurt. Maar eigenlijk ook niet, want als ik eenmaal weet hoe het Douglas, Conny en Albie vergaat, wil dat ook zeggen dat mijn boek uit is. En dan is het ook gedaan met dergelijke scenes:

Initially I made the mistake of standing and grinning when the camera was produced, but soon realised that he wouldn't actually press the shutter until I'd stepped out of the frame. (vader over zijn zoon die foto's maakt tijdens de reis)

2013 in letters

Ook dit jaar daagde ik mezelf Goodreadgewijs uit. 35 boeken wou ik uitlezen. Ik ben net gestrand op de meet, met twee bijna uitgelezen boeken op mijn nachtkastje. Maar toch 34 boeken. Dat zijn  11432 pagina's.

En terwijl ik door de titels struin die ik het afgelopen jaar las, denk ik weer aan de stoelen, zetels, treinen en busbankjes waarop ik allemaal gelezen heb.

Wonder zorgde ervoor dat ik tijdelijk een heel asociale collega werd tijdens de lunchpauzes. Zo eentje die liever met haar neus tussen de bladzijden zat, dan mee te praten over koetjes en kalfjes.
The Likeness is onlosmakelijk verbonden met het zicht op de spelende kleuter aan het zwembad én als ik een beetje verder keek, de prachtige heuvels rondom Carcasonne.
Mr Penumbra's 24 hour bookstore zal me altijd terugvoeren naar de passagier zetel waar ik - enkel onderbroken om de kroost op de achterbank af en toe een nieuwe dvd te voeren - het boek in één ruk uitlas tijdens onze rit tent in de Ardèche - thuis.
Broer staat voor die week waar zowel de jongste als de oudste met hoge koorts tegen me aangeplakt hingen. En ik even in mijn boek kon wegduiken als het gloeiend lijfje naast me besliste om in slaap te vallen.

Op naar een nieuw leesjaar. Met opnieuw de meet op 35 boeken.

Kikker leest

De afgelopen week zaten er mooie papieren pakketjes in mijn bus. (Alleen daarom al  vond ik het al fijn om mee te doen met 'Kikker leest'.
Maar de inhoud maakte het helemaal een feest. Drie fijne brieven met mooie leestips en daarbovenop nog een mooie kaart en een zacht boekentasje.
Je begrijpt dat ik een stuk van de zetel voor mezelf reserveer, een duo oordoppen insteek en wegduik in de letters.

Nieuwsgierig naar de tips die ik ontving?

Sophie van .tonbouton raadde deze aan:

• Laatste Zomernacht - Maarten 't Hart
• Revolutionary Road - Richard Yates
• De geschiedenis van de liefde - Nicole Krauss

Lieve van onaroriginals.blogspot.be liet deze tips in mijn bus vallen:

• Michiel van de Hazelhoeve - Astrid Lidgren
• Misschien wisten zij alles - Toon Tellegen
• Het geheime dagboek van Klein Duimpje - Philippe Lechermeier

Ten slotte stuurde ook Lotte een kleurige enveloppe met één mooie tip:

• William wil de wereld zien - Siska Goeminne

En mijn eigen kikkerpost? Die is onderweg.

Kikker leest nog eens

Op Goodreads zie ik tegenwoordig dit:

Mijn eigenste online variant voor het nachttafeltje dat bijna wankelt onder een stapel half uitgelezen boeken. Ik zeil van het ene naar het andere. Probeer me vast te bijten in een triller, probeer mijn hoofd bij mooie Engelse zinnen te houden en lees brief na brief in een na-oorlogse brievenroman. En wanneer dat niet werkt stort ik me maar op een makkelijke chicklit. Het is dat of een overdosis chocolade, als ik niets zinnigs te lezen heb. Ja, mijn hoofd zit soms raar in elkaar.

Gelukkig hebben Twee Meisjes In De Stad en .tonbouton opnieuw een leuk plannetje met boeken.
Iets met mooie woorden, lezen, post krijgen én bovenal boekentips krijgen.

Ik doe mee!

(En als je ondertussen geweldige boekentips hebt, hou ze niet voor jezelf, maar deel ze hieronder. Dan beloof ik plechtig mijn nachtkastje leeg te lezen.)

Boekenwurm

Soms vergeet ik dat er ooit een tijd was dat ik niet van boeken hield. In de tijd dat ik 'Jan-Pet-Pop-Vis' kreeg voorgeschoteld met de bijbehorende boekjes wist ik wel wat beter te doen met mijn tijd dan letters tot woorden kneden en die met een monotoon stemmetje opdreunen.

Soms vergeet ik dat ik niet met een boek in mijn handen geboren ben.
Dat lezen één iets is dat je moet leren, maar dat je houden van lezen ook moet leren.

Om het kort te stellen.
Het geschreven woord boeit KleineVent maar matig. Toch zeker als er geen voorlezer aan de pas komt. Zo matig dat de juf ons waarschuwde voor twee maanden vakantie zonder oefenen. Maar ik had het moeten weten. Geen sticker, stempel of wapperende wimpel is opgewassen tegen het koppige hoofd van mijn zoon.  Het kwartiertje lezen werd vaak tot in het laatste staartje van de dag geduwd. En toen de zoon een beetje groen begon te kijken op het moment dat er nog maar gewezen werd op een boek, lieten we de leeskalender voor wat het was. Dan maar even op AVI-niet voldoende.

Tot ik in de boekhandel een boek zal liggen dat me echt iets voor een zevenjarige jongen leek. Verpakt in papier en strik legde ik het op zijn kussen.
Later die dag was KleineVent plots spoorloos. Een half uur later trof ik hem aan in het kussenfort achter zijn bed met zijn neus tussen de pagina's en zijn vingers op de letters.

'Mama, dit is echt een cool boek.'

Mijn hart maakte een klein vreugdedansje.
Klein maar hoopvol.

Halfweg een pak boeken

Ik begon met een klein hartje aan de 'legende van een zelfmoord'. Alom bejubeld en aldus belandde het in mijn stapeltje.
Op Moederdag werd ik te water gelaten in een bad vol bubbels, vergezeld met een glas verse fruitsap en wat aardbeien. En hoe gek ik ook ben op mijn kobo, een gewoon papieren boek leest nog altijd het makkelijkst zo twintig centimeter boven het wateroppervlak.
Na een groot uur sloeg ik het boek echter met afgrijzen dicht, helemaal koud vanbinnen. Hoe mooi ook geschreven, rauw kan soms te rauw zijn. Dus belandde mijn exemplaar in mijn boekenkast en blijf ik steken op halfweg, niet wetend of ik het ooit helemaal zal uitlezen.

En dan is er ook nog Stoner. Een vergeten parel die afgestoft en opnieuw uitgegeven werd. Zo mogelijk nog meer bejubeld. Her en der uitgelezen in een dag of twee dagen.
Met grote verwachtingen begon ik eraan, struikelde over de - ongelofelijk saaie inleiding - en klapte het ding dicht. Stoner zit nog niet in mijn boekenkast - hier thuis ook wel eens de vergeetput voor halfgelezen boeken genoemd. Ik wacht op lange, lome vakantiedagen en een goede portie zon. En misschien geef ik mezelf nog op mijn kop om al op te geven na de eerste struikelpartij.

Misschien...

Vol plannen

Naar Gent moest ik. Werkgewijs voor een vergadering. 's Avonds ging ik voor mijn eigen lol met een vriendin iets gaan eten. En zo had ik na de vergadering vier lege uren, voor ik  mijn benen onder een restauranttafeltje kon steken.
Vier uren om iets te doen, want niets is ook zo raar. Maar ik ben dat dus niet meer gewoon. Gewoon rondhangen, mijn neus achterna lopen.
De controlefreak in mij had al wat adressen in haar agenda genoteerd. Was dit niet het moment om nog eens een museum binnen te stappen? Of in de winkels te gaan snuisteren?
Mijn neef, die een kop koffie en een babbel in de aanbieding had, stuurde me een andere weg op. Hier gewoon rechtdoor wandelen, dan vul je je uren wel.
Ik volgde de tramlijn en zocht naar het Gent uit mijn studententijd. In hoekjes en kantjes zat ze nog, maar ik moest al heel goed speuren. Ze zag er goed uit, mijn studentenstad. Beter dan ik me herinnerde: fris, jong en levendig.

De tramlijn voerde me naar een boekenwinkel op de Kouter. In mijn hoofd zeurde een stemmetje over dat museum en de winkels. 'Heel eventjes' fluisterde ik en ik glipte door de deur. Ik ademde de geur van papier in en liet mijn vingers langs de boekenruggen glijden . Ik trakteerde mezelf op een stapeltje én op een koffie in de winkel vooraan. Buiten regende het. 'Nog heel even', legde ik het stemmetje in mijn hoofd het zwijgen op en ik sloeg één van mijn aanwinsten open. Toen ik even later opkeek, was het tijd voor dat restauranttafeltje...

2012 in letters

Via Goodreads daagde ik mezelf uit om in 2012 34 boeken te lezen. En dat lukte, op de valreep.
34 boeken, dat is 12803 pagina's.

Ik dank de trein, de vele voetbalmatchen en actiethrillers die mijn Lief  (en ik niet) wou zien en ziplockzakjes die ervoor zorgden dat ik samen met mijn Kobo zorgeloos te water gelaten kon worden in een schuimoverdekt bad. Ik dank de vriendjes op de camping die mijn kinderen entertainden en een beetje teveel uren in de wachtzaal van de dokter. Ik dank de speeltuin, de dochter die eindelijk zelf kan schommelen en de zandbak in eigen tuin. Ik dank de zwemlessen van KleineVent met het harde bankje waarop ik kon zweten en de uitslaapochtenden.

Voor dit jaar leg ik de meet één boek verder en ik beet de spits alvast af met een fantastisch boek. Eentje op de plank met vijf sterren terecht kwam: Gone Girl.
Lezen, als je ook het jaar in wil zetten met een spannend boek dat je om het hoofdstuk op het verkeerde been zet.

De keerzijde van een beste vriend

Deze, welteverstaan.
Voor iemand die niets heeft met knopjes en techniek, blijf ik na een jaar nog altijd ongewoon lyrisch over mijn e-reader. Heel mijn bibliotheek bij de hand, nooit geen gewik en geweeg meer over welk boek wel en welk boek niet mee kan op reis. Vanuit mijn zetel previews downloaden.
Nog altijd blij met mijn Kobo, ik.
En toch is er één groot gemis. Want ik ben zo'n lezer die uit enthousiasme kan gaan preken. Als ik een boek geweldig vind, wil ik het op alle nachtkastjes krijgen en vaak duw ik mijn gelezen exemplaar simpelweg in de pollen van mijn gesprekspartner. Weer een nachtkastje bij met een geweldig boek op.
Jammer genoeg lezen de leeswurmen in mijn vriendenkring nog op de degelijke manier en vertikken ze het om een e-reader aan te kopen. Iets met de geur van papier en het gewicht van een nieuw boek in je hand kunnen wegen.
Dus als we weer een rondje doen 'wie las wat en wat is de moeite' en ik ben weer aan het vertellen over dat geweldige boek dat je echt moet lezen, zie ik ze al fronsen.
Maar die heb je alleen digitaal zeker?

Zomer van het spannende boek

Een zomer onthoud ik makkelijk aan de hand van de boeken die ik las. De zomer van ‘Het spel van de engel’ is ook de zomer in Bretagne. Die zomer dat KleineMeid 's nachts niet wou slapen en ik van pure miserie en wanhoop om 4 uur ’s morgens met het lawaaimonster langs de kustlijn wandelde, kwestie van er zelf ook nog iets aan te hebben.

De zomer van ‘Voor ik ga slapen’ was ook de zomer in de Vendee waar de zon ons niet leek te vinden. En ik ontdekte hoeveel kleurplaten je met je oudste kan inkleuren op een namiddag: veel te veel. 

Deze zomer werd de zomer van Camilla Lackberg. Heel erg veel Camilla Lackberg, want plots leek mijn kroost zandkastelen te kunnen bouwen zonder mijn hulp en werd ik gewoon geacht naast hen te zitten en te lezen. Sla er mijn Goodreadslijstje maar op na: 5 boeken lang zat ik met mijn gedachten in Fjällbacka waar er lijken vastvriezen in het ijs. Meisjes spoorloos verdwijnen. Moorden verhuld worden als auto-ongevallen.
En na elk boek dacht ik: ‘Nu is het genoeg geweest, met dat slaperige dorpje waar er iets teveel gemoord wordt. Nu ga ik voor het serieuzere werk.’ En dan trok ik pakweg Tonio van A.F.Th. van der Heijden op of Liefde en duisternis van Amoz Os van mijn digitale boekenplank. Maar op één of andere manier pakten die boeken op dat moment niet. Ergerde ik me aan de mooie breedsprakerigheid van A.F.Th. van der Heijden of besefte ik dat ik al een kwartier naar pagina 4 van ‘Liefde en duisternis’ zat te staren en dat ik niet meer wist wat ik gelezen had.

Dus diepte  ik telkens opnieuw de volgende Lackberg die klaar stond op uit mijn Kobo en wist ik dat weer verzekerd was van een week leesplezier en spanning.

Het komt ooit wel weer goed, hoop ik.

Ik ga op reis en ik neem mee...
donderdag-vraagdag

Voor het eerst sinds... tsja ooit zullen er geen discussies zijn. Geen gemaar wanneer ik nummer 6 bovenop nummer 7 stapel. Geen gezucht en gemompel van zijn kant over de plaats die die krengen innemen. Geen gerol met de ogen van mijn kant omdat hij het gewoon niet snapt. En dat allemaal dankzij Lilith die me vorig jaar met haar post over de streep duwde. (En een beetje dankzij mijn Lief die me een nieuwe beste vriend cadeau deed.)
Voor het eerst sinds ooit neem ik zoveel boeken mee als ik wil. Als het budget er was, laadde ik een hele bibliotheek op mijn Kobo. Maar aan één traditie wil ik toch vasthouden. Zorgvuldig een leeslijst voor op reis samenstellen, hoort gewoon bij de pré-vakantie-pret.

Dus, daarom ook even polsen bij jullie. Welk boek mag niet ontbreken in mijn koffer?

In ruil, mijn vakantietoppers.

Het spel van de engel (C.R Zafon)
Voor ik ga slapen (S.J Watson)
De geboorte van Venus (Sarah Dunant)
Gods dwazen (Joanne Harris)
Vijf kwarten van een sinaasappel (Joanne Harris)
Oude zaken (Kate Atkinson)

Kikkerpost

'En ja,' zo schreven de vriendjes van Kikker en Kikker. 'We willen echt dat je een postzegl gaat plakken. Er wordt al genoeg gemail. En de kikkers en wijzelf zijn verkikkerd op goeie, ouderwetse post die kilometers heeft afgelegd en waar de postbode met zijn al dan niet vettige vingers aan gezeten heeft. '

En zo schudde ik niet alleen de kramp uit mijn handen, na het schrijven van de derde kikkerpost. Ik installeerde me voor het eerst sinds lang weer op de deurmat voor de brievenbus in afwachting van een verlossende *plof*. Vandaag werd mijn geduld beloond: een kikkergroene enveloppe met daarin een kikkergroen boekje.

juist, niet veel kikkergroen te bespeuren op deze foto

De eerste boekentip kwam van Kobaltblauw: Stad van de dromende boeken van Walter Moers. Ooit heb ik me helemaal verloren in de verhalen over Kap'tein Blauwbeer en ik vermoed dat ik deze boekentip ook wel zal smaken.

Het was weer van dat

Hoewel het al lang geleden was, voelde als vanouds.
Gehuil. Ge-mama-mama. Ge-ikke-bang.
Ik ben het nog niet verleerd:
Lensloos de trappen op en neer beklimmen.
Jongleren met knuffels en een warme fles melk.
Spoken en nachtmerries al knuffelend verjagen en twee kleine oogjes weer laten dichtvallen.

Wat ik niet meer kan?
Zelf opnieuw onder zeil gaan alsof er niets gebeurd is.
Op dat moment prijs ik mezelf gelukkig dat ik een lezer ben. En vannacht prees ik mezelf helemaal gelukkig dat ik begin deze week een fantastisch boek gevonden heb waarin ik helemaal kan verdwijnen: Het nachtcircus. Lezen! Als je ook maar een beetje van circus of magische verhalen houdt.

(Digitale) leeshonger

Onder de kerstboom lag dit jaar mijn nieuwe beste vriend: een e-reader.
(Misschien niet helemaal het model dat ik in eerste instantie in gedachten had dankzij Lilith. Blijkbaar viel de kerstman meer voor een model waar hij als non-lezer ook iets aan had. Maar goed, een gegeven paard en zo... een e-reader desalniettemin)
In ons huishouden ben ik niet diegene die week wordt van nieuwe snufjes. Ik zie het nut niet in van digitale tv, surround systemen, noch van mp3-spelers waar je alles mee kan doen. Maar ik moet bekennen, dit kleine apparaat heeft mijn hart gestolen.

Want sinds de lintjes van het pakje gleden, verslind ik weer boeken als als vanouds. En dat komt niet door alle extra snufjes die samen met de e-reader komen. (Boeken lezen en muziek beluisteren met één en hetzelfde apparaat, altijd fijn - automatische bladwijzers, handig - proefhoofdstukken kunnen downloaden voor je beslist een boek te kopen - ideaal)

Deze e-reader maakt boeken weer beschikbaar zoals vroeger. Vroeger, dat zijn de tijden dat ik na het lezen van een goede boekrecensie prompt op mijn fiets sprong om het boek in kwestie te gaan kopen. De tijden dat ik halve lunchpauzes rondhing in mijn favoriete boekhandel of in de bib. De tijd waar ik altijd minstens vier boeken klaarliggen had als 'next read'.
Tot voor kort waren die tijden voorbij. In de bib raak ik alleen nog met een peuter en een kleuter en die enkele keer dat ik voorbij de prentenboeken tot bij de romans raak zijn op één hand te temmen. Mijn favoriete boekhandel is nog gesloten als ik naar mijn werk vertrek en alweer gesloten als ik thuis kom. Ook daar raak ik meestal enkel met peuter en kleuter, die mij op goede dagen een kwartier geneus toestaan.

Dus bestond mijn leesvoer meestal uit iets snel meegegrist vanop de 'net binnen leestafel' in de bib. En werd mijn lijstje 'wil ik absoluut lezen' steeds langer en langer. Want aan de beschikbaarheid in de bib te merken wilden nog wel meer mensen de boeken vanop mijn lijstje lezen. En die boekhandel, tja, daar kwam ik niet zo vaak meer. Online bestellen was regelmatig een optie, als verzendkosten en geduld (of tekort eraan) geen roet in het eten wierpen.

En daar komt de e-reader op de proppen. Met enkele muisklikken is mijn 'wil ik absoluut lezen'-lijstje weer binnen handbereik. En ik lees weer als vanouds. Gretig en hongerig. Omdat ik weet dat er na dit boek, zeker al vier klaarstaan op mijn digitale boekenplank.

Nog wat tips? Deze hebben mij alvast gesmaakt

Toen God een konijn was
Deja-vu
Familieportret

Het leukste kwartiertje van de dag...

dat zijn twee kwartiertjes geworden. Het dekenfort aan de voet van de trap is niet meer. Teveel ruzie om welk boek en wie op schoot van de voorleesfee mocht, zorgden ervoor dat de donzen muren van het fort op hun grondvesten trilden. De bewoners van het dekenfort zochten daarom elk een nieuw onderkomen. De kleinste, prinses driftkikker, verhuisde naar haar torenkamer, waar uit het niets een leeszetel verscheen. Voorzien van alle leesgemakken zoals een leesdeken en mini-wijnkistenboekenkastje binnen handbereik . Alles wat door haar voormalige leesvriend in het dekenfort 'voor kleintjes' werd bevonden, sleurde de kleine prinses eigenhandig de trap op. Prinses driftkikker houdt er traditionele waarden op na en is zelden in voor iets nieuws. Hoezeer de lieve petemoeien nieuwe boeken laten aanrukken, prinses driftkikker grijpt altijd terug naar dezelfde schatten.

Klein wit visje
Gonnie
Mijn kleine held
Waar is mijn potje?

Het liefst alle vier. Maar daar heeft de voorleesfee jammer genoeg geen tijd voor. Want vlak onder de torenkamer bouwt de oudste, prins dondersteen, elke avond eigenhandig een nieuw dekenfort. Kleiner, compacter met ruimte voor langere verhalen. Sinds de introductie van het fenomeen 'bladwijzer' zijn de prins en de voorleesfee samen weer helemaal verslingerd aan Annie M.G. Schmidt. Jip & Janneke zijn hip en happening in het nieuwe dekenfort. Maar ook Pluk en zijn Petteflet en Otje staan in de gang te wachten tot het aan hen is.

En zo is het weer peins en vree in het land aan de voet van de trap. Elk drijven ze weg in hun eigen dromen. De één op zoektocht naar de mama van wit klein visje, de andere op stap met Takkie en co. En elke avond sluipt de voorleesfee nog even langs hun bedjes voor zich zich onder haar eigen warme deken laat glijden en soms vindt ze het jammer dat er geen voorleesfee is voor de voorleesfee zelf. Want voorgelezen worden, dat is toch iets bijzonders.