waaien

Grijsblauw. Een flou artistique die de overgang tussen zee en lucht voor interpretatie vrij laat. Schijnbaar verlaten. Een stevige bries die me geen keuze in wandelrichting laat. Zo heb ik het strand het liefst. 

Ik waai, parallel aan de horizon. Als een vlieger aan een touwtje tol ik over het lege strand. Armen wijd, licht naar achter gebogen. Fijne nevels jagen voor me uit. Mijn schoenen vullen zich gestaag met elke stap. 

Aan het trapje wenkt de open deur van de boekenwinkel. De wind geeft een laatste duw en ik waai binnen. Mijn vingers dansen over de planken en mijn voeten laten een knerpend zandspoor verschijnen. 

Ik ben op zoek naar niets, zeker geen extra centimeters als voorlopige dakpan van mijn 'nog te lezen stapel'. Gewoon kijken en snuisteren en snuiven. En toch - geen idee hoe, misschien de sterke wind - waait er een boek in mijn schoudertas. 

Tips voor vakantieleesvoer

Juni verrast me altijd. Het ene moment is het één en al proefjes dat de klok slaat en het volgende moment help je mee aan het afscheidsbriefje voor de juf/meester en is de hal ongemerkt veranderd in een opslagplaats waar een kampeerwinkel trots op zou zijn.

Maar zo weinig als essentiële dingen als tentharingen en al dan niet lekke luchtmatrassen me kunnen schelen (gelukkig heb daar Lief voor - bij deze dankje Lief) des te meer kan ik mijn hoofd breken over welk leesvoer ik mee neem op reis. Want vakantie is het moment bij uitstek om te lezen en door te lezen. Het mag wat breder hangen dan de twee gestolen kwartiertjes op de trein en nog eens een half uur voor mijn ogen dichtvallen.

Dus zet ik ze - net zoals Lilith - even op een rijtje. Boeken die ik las op vakantie of waarvan ik wou dat ik ze op vakantie gelezen had.

In the woods - Tana French
Een goede thriller kan niet ontbreken in de zomer en Tana French stelt niet teleur op het vlak van intrigerende verhalen. In the woods is het eerste deel van een serie, dus als deze je smaakt zit je thrillergewijs voor even onder de pannen.

Miss Peregrines Home for peculiar children #1, 2 & 3 - Riggs Ransom
Niets mis met steengoede kinderboeken op de boekenplank van volwassenen en deze serie is echt een leuke. Ransom Riggs schetst met bizarre oude foto's een hele intrigerende wereld. Denk Harry Potter, maar dan helemaal anders.

Dit was het plan niet - Cristina Alger 
Aaah chicklit. Een beetje het fastfoodhoekje van de boekenwereld, zo lijkt het. Maar kijk. Ik lust op tijd en stond wel een hamburger, op voorwaarde dat het een lekkere is. Zo ook met dit boek. Het is licht, het is grappig, maar het is een goeike.

We were liars - E. Lockhart
Zo van die boeken waarvan je weet dat er iets roert onder de oppervlakte. Die je uitleest aan een rotvaart, op het puntje van je stoel. Dit is zo'n boek.

Big little lies - Lianne Moriarty 
Een schrijfster die er een patent op heeft om wat mysterie en ophef te brengen in het huiselijke leven van lieve huismoeders. Ik hou vooral van hoe ze speelt met tijd en vertelstandpunt en je zo meeneemt in een dolgedraaide paardjesmolen.

Als je het licht niet kan zien - Anthony Doerr
Een waarschuwing hier. Geef het even de tijd om in het ritme van het verhaal te komen. De auteur springt vrij snel tussen de verschillende hoofdpersonages en het duurt een aantal hoofdstukken voor je mee bent in dat ritme. Maar éénmaal je mee bent is het heerlijk meestromen met een prachtig verhaal in de achterlinies van de oorlog. Dit is zo eentje die ik nog eens voor het eerst zou willen lezen.


Zelf ben ik een stevige boekenplank aan het vullen in mijn ereader voor - hopelijk - heel wat uurtjes in de hangmat, in de tent of aan het water. Welk boek mag zeker niet ontbreken deze zomer?

Op zoek naar een goed boek? Mijn 10 lievelingsboeken van 2015

De laatste jaren restte mij steevast nog een stukje op te vullen balk bij de Goodreadschallenge.
Dit jaar had ik nog wat weken over toen de balk op was.
Conclusie: het was een goed leesjaar. En niet alleen door het aantal boeken dat ik op mijn stapeltje 'gelezen' mocht schuiven.  (dankje kwartiertje treinlezen 's morgens en 's avonds),

Het was vooral een goed jaar omdat er zoveel mooie boeken tussen zaten. Ik blijf het namelijk een kunst vinden om de juiste boeken op het goede moment uit het rek te trekken. Een kunst waar ik niet altijd in slaag. Getuige het stapeltje 'niet uitgelezen' dat ergens nog wankelt op mijn nachtkastje.

Dus doe jezelf in het staartje van dit jaar een plezier en duikel deze boeken op, reserveer wat tijd in de zetel, op de trein of 's avonds in bed en duik in deze schoonheden.

The Strange and Beautiful Sorrows of Ava Lavender
Een vleugje magisch realisme en wondermooie vertellingen. Een mix van Chocolat, Big Fish en Un long dimanche de fiançailles. Ik probeerde je hier ook al te overhalen.

Bird Box
Er loert iets buiten. Niemand weet wat. Als je het ziet kan je het niet meer navertellen.
Gelezen op het puntje van mijn stoel.

Kom hier dat ik u kus
Jaha, ik ben spuit elf die dit boek aanraadt, maar het lijstje is niet compleet zonder.
Voor wie houdt van wondermooie taal.

We Were Liars
Over deze wil ik niet veel kwijt. Gewoon lezen en dan even laten weten of jij op een bepaald ook moment dacht/mompelde 'Wat?????'

De waarheid over de zaak Harry Quebert
Een klepper van meer dan 600 pagina's waar je zo door raast. Zo zo graag gelezen.

Woesten
Soms kom ik een beetje achter. Negeer ik een boek dat maandenlang in de top tien staat ostentatief.
En wanneer ik het eindelijk lees, timmer ik mezelf wat op mijn hoofd. Waarom las ik dit niet eerder?

Station Eleven
Een griepepidemie doodt het overgrote deel van de bevolking. Er is geen communicatie, geen elektriciteit, geen eten. Hoe overleef je?
Of ook: Jeuj! een post-apocalyptisch verhaal zonder zombies.

Pogingen iets van het leven te maken 
Later als ik oud ben, wil ik een Hendrik Groen in mijn bejaardentehuis!

Een regenboog in de nacht
Een boek dat mijn hart een beetje deed kraken. Je volgt kleine Pea tijdens een donkere periode. Ik wou haar uit de pagina's plukken en in een warme deken wikkelen.

This was not the plan  
Omdat dertien in een dozijn-romans wel eens fijn kunnen zijn. Zeker als het een goeike is.
Dit was een goeike.

Welk boek is jou bijgebleven dit jaar? 

Leestip - the strange and beautiful sorrows of ava lavender

'Vanavond werk ik iedereen de deur uit (man) of het bed in (kroost) om ongestoord dit verhaal uit te kunnen lezen. En dan zal ik spijt hebben dat het uit is.', schreef ik gisteren op Goodreads. 

Bij Verbeelding pikte ik deze boekentip op: Ava Lavender wordt geboren met vleugels. Geen witte vleugels zoals engelen, maar bruine vleugels als van een vogel. Niemand kan verklaren hoe dit komt. In het boek kijkt Ava terug op haar familiegeschiedenis:

My grandmother fell in love three times before her nineteenth birthday. My mother found love with the neighbor boy when she was six.
And I, I was born with wings, a misfit who didn't dare to expect something as grandiose as love....my story, like everyone's, begins with the past and a family tree. The following is the story of my young life as I lived it…. I have traveled through continents, languages, and time trying to understand all that I am and all that has made me such.

Dit boek pakte me helemaal in. Waar ik kon, wanneer ik kon zat ik te lezen. De taal is prachtig en de sfeer is om van te snoepen. Een mix van Chocolat, Big Fish en Un long dimanche de fiançailles. Door heel het verhaal heen zijn kleinere verhalen geweven. Losse portretten, soms absurd, maar nooit te. Alles wordt met een zekere vanzelfsprekendheid geserveerd zodat je nooit vraagtekens zet bij het waarom.

'Wat als het niet mooi eindigt', vreesde ik nog. Maar eigenlijk deed het einde er niet toe. Het is een verhaal over liefde in al zijn vormen. Hoe liefde mooi en ontwapenend kan zijn. Maar ook hoe liefde hetgeen kan zijn dat het meeste schaadt en snijdt.

Ik hoop dat dit boek de toon kan zetten voor dit leesjaar, want dan wordt het een ongelooflijk aangenaam jaar.

Ssst, ik lees

De eerste dag, is één van mijn lievelingsboeken. En meestal maken de opvolgers van die lievelingsboeken mij wat zenuwachtig. Binnenin mij valt een klein wezentje op haar knieën en smeekt 'verpest het niet, alstublieft'. Waarna ik diep adem haal en in het boek in kwestie duik.

Toen ik de korte inhoud van Us las, smeekte het wezentje in mij nog iets harder. Het opzet voelde nogal dun en weinig origineel aan, maar ik beet op mijn tanden en sloeg de eerste pagina open. En toen was het plots een beetje over middernacht en drukte ik de dekens tegen mijn gezicht om Lief niet wakker te lachen.

Dit is zo'n boek dat in je hoofd gaat zitten. Ook als ik niet aan het lezen ben, vraag ik me af hoe het gaat met Douglas daar op zijn bankje waar ik hem achterliet op het moment dat ik het boek dichtklapte. Dit is zo'n boek dat er voor zorgt dat je de film laat voor wat ie is en vroeger gaat slapen om uiteindelijk het 'mag het licht uit' gemurmel van de bedgenoot die een uur later onder de dekens kroop weg te wuiven. Zo'n boek dat je leest tot de cijfers op de wekkerradio je leren dat het morgen een moeilijke ochtend wordt.

Of ook. Dat ik blij ben dat mijn treinhalte 's morgens een eindstation is. En het niet zo erg opvalt dat ik me tien minuten te laat realiseer dat ik moet uitstappen.

Dit is zo'n boek waar ik niet kan wachten om te ontdekken wat er gebeurt. Maar eigenlijk ook niet, want als ik eenmaal weet hoe het Douglas, Conny en Albie vergaat, wil dat ook zeggen dat mijn boek uit is. En dan is het ook gedaan met dergelijke scenes:

Initially I made the mistake of standing and grinning when the camera was produced, but soon realised that he wouldn't actually press the shutter until I'd stepped out of the frame. (vader over zijn zoon die foto's maakt tijdens de reis)