Ik keek op de kalender met een vaag gevoel van herkenning. Er was iets met 18 oktober, maar ik kon mijn vinger er niet opleggen. Geen verjaardagen, belangrijke deadline of vergeten vergadering.
Het was iets groot, iets belangrijks - toen.
Mijn blogarchief gaf de oplossing:
Oktober 2005
Om 3u word ik wakker. Klaarwakker. Het soort wakker dat je 's morgens om 6u wenst, niet om 3u 's nachts. Ik draai op mijn rechterzij, rol door op mijn buik en draai even later weer op mijn linkerzij. Lief snurkt net niet en de wekkerradio lijkt vastgelopen op 03:08.
'Ik doe het gewoon', denk ik, maar blijf liggen waar ik lig.
'Ik ga naar beneden en doe het', fluister ik stil in de donkere kamer. Maar opnieuw blijf ik liggen waar ik lig en snurkt Lief net niet.
'Ga naar beneden en doe het', maan ik mezelf aan. Deze keer zwaaien mijn benen wel over de rand van het bed.
In de badkamer grabbel ik de test uit de kast en weeg het doosje in mijn hand.
'Maar als het niets is? Dan is het zo echt niets. Ik wil nog niet weten dat het niets is.' Toch scheur ik het open en peuter het staafje tevoorschijn.
Zwangerschapstesten afwachten blijken op mij dezelfde uitwerking te hebben als enge taferelen op televisie. Ik kan er niet naar kijken. Even hou ik m'n hand voor mijn ogen en gluur tussen m'n vingers door, dan loop ik de badkamer uit.
Ik drink een glas melk,
Aai een verwarde Wiebe,
Voel hoe mijn voeten langzaam bevriezen op de koude keukenvloer,
Blader door de reclameblaadjes die op de tafel liggen,
Pas na tien minuten durf de badkamer inlopen en de test omdraaien: een bijna purperen bolletje.
Voorzichtig glijd ik naast Lief in bed en plooi mezelf tegen zijn rug. Hij verschuift even en begint te snurken.
5 jaar geleden wist ik dat ik voor het eerst mama zou worden.
7 opmerkingen:
Wat een hartverwarmend schrijfsel ;)
Mooi geschreven! En zo spannend ook!
Oh! Dat je dat nog weet zo, op de dag af! Mooi om te lezen..
Heerlijk herkenbaar geschreven.
Die eerste keer vleide ik me na het veel te vroeg en spannend badkamerbezoek tegen manlief aan. Hij werd wakker van mijn bonzend hart in de keel en zo wist hij het ook.
Dat moment weet ik nog zooooooo goed!
Mooi stukje!
En nu ik eraan denk, waren bij mij die zwangerschapstesten vooral de officiële bevestiging van wat ik telkens al een paar dagen vermoedde en vooral voelde aan mijn lijf.
tja die testen ik ben er ook geen held mee maar het antwoord heeft mij en aanhang al telkens erg blij gemaakt!
Zo mooi beschreven! Ik herinner mij de dag dat ik wist dat ik moeder ging worden ook nog als gisteren: vaderdag 2003. Maar kan het niet zo mooi neerschrijven als jou ;-)
Een reactie posten