Kruimel

Nadenken
In het bos zijn we gelukkig, KleineVent en ik. Hij door de overvloed van stokken, blaadjes, kastanjes en eikels om op te rapen, paddenstoelen waar kabouters in kunnen wonen en bomen om op te klauteren.
Ik om de frisse lucht, de stilte en mijn grootste al het bovenstaande te zien doen.
De buit van de dag was een stapel stokken. Een stok om mee in het water te slaan, een om bolsters om te draaien, één om een katapult van te maken en een voor zijn allerbeste vriendje. (Want ja, welk bijna vijfjarig jongetje is nu niet blij met een zelf uitgezochte stok?)
Jammer genoeg bleken zelfs mijn armen te kort om alle stokken mee te nemen.
'Je mag er drie uitkiezen', zei ik terwijl ik één van de vijf katapult-stokken door mijn vingers voelde glippen.
KleineVent snelde naar het bankje, ging zitten en drukte zijn vuisten tegen zijn kin.
'Wat ga je doen?', vroeg ik met mijn armen vol stokken.
'Daar moet ik echt eventjes over nadenken.'