Wind
'Het is de wind'. Dat zei mijn mama vaak. Meestal wanneer ze rusteloos door het huis liep. Op zoek naar iets om te doen. Alsof de wind haar vooruit joeg. Uit de zetel, weg van de tafel, op naar iets om mee bezig te zijn. Voor even, om dan weer door te waaien naar het volgende.
'Het is de wind', hou ik mezelf voor. Wanneer ik 's avonds mijn plek niet vind. En ik laveer tussen de honderdentwee dingen die ik wil doen. Of wanneer ik pruts aan een layout. En het maar zo laat. Omdat het goed genoeg is voor nu en nu nooit lang zal zijn.
3 opmerkingen:
Ik heb ook last van de wind denk ik, rusteloosheid heerst hier.
Mooie wintertwinkels maakte je! En die wind? Die gaat vanzelf weer liggen - ooit...
Laat de wind over je komen en je voelt vanzelf de richting!
Een reactie posten