Kruimel

Vakjargon ofte Latijn

Bijna drie jaar geleden lag ik in de verloskamer omringd door een twaalftal mensen. Van de gynecoloog met stagaire tot pediater ook met stagaire, een handvol vroedvrouwen en daar ergens tussen ook nog mijn Lief. Het staat me nog altijd haarscherp voor de geest hoe KleineMeids intrede op deze wereld gepaard ging met een stoet deskundigen die de verloskamer in en uit renden. Mijn lijf werd overgenomen door anderen die wisten wat er aan de hand was. Mijn kind werd verzorgd door anderen die wisten wat goed was voor haar. Ik kon alleen maar liggen en proberen wat begrijpbaar Nederland opmaken uit het vakjargon dat boven onze hoofden heen en weer geslingerd werd.

Vandaag zaten we aan tafel met alle deskundigen die ons huis onder handen zullen nemen. Van aannemer, over elektricien tot ramenmaker. Ze hebben het over passen, nulpassen, oversteken en spouwen. Ik probeer er iets van Nederlands in te herkennen en dwing mezelf om ze te vertrouwen.
Op dat moment draait de aannemer zich naar mij toe. 'Woensdag komen ze met de kraan om de containers en regenputten over het dak te heffen. Ik zou liefst hebben dat je niet thuis bent met de kinderen.'
'Geen probleem, ik hou ze wel binnen.'
'Neen, ik bedoel echt niet thuis zijn. Met die containers die over het dak moeten... . Ik mag er niet aan denken dat er iets verkeerd gaat.'
Hij spreekt geen vakjargon. Ik begrijp hem goed genoeg. En ik voel me weer zoals bijna drie jaar geleden. Alleen moet ik nu niet mijn lijf en kind aan deskundigen toevertrouwen, ditmaal is het enkel ons hele hebben en houden.