Moe?!
Het voelt als dit.
Er is meer dan ooit te doen. Er is minder plaats dan ooit.
En er is ook een datum, 6 februari, binnen handbereik. Maar ik voel me net weer die watermeloen op beentjes die ik drie jaar en nog wat geleden was. Een walvis op het droge die knarsetandend glimlacht naar iedereen die zegt 'Ooh, maar het is bijna voorbij'.
Meer dan ooit denk ik dat het nooit in orde komt. Net zoals ik toen dacht 'Mannekes, waar hebben jullie het over, die baby die zal nooit geboren worden, die blijft voor eeuwig en altijd in de buurt van mijn navel kamperen.'
5 opmerkingen:
Tiens, ik had er geen idee van dat er nog een "klein ding" op komst was. Heb ik ergens iets gemist?
raar he, dat die dingen er dan opeens uitkomen. als ze net te groot zijn om nog vlotjes door de gang te kunnen...
succes!
neen, dames. Niets gemist. Ik trek gewoon de vergelijking tussen verbouwing en een kindje krijgen. En ik ben te moe om een deftig stukje te schrijven, blijkt dus ook.
nu dacht ik ook dat er nog een kruimel bijkwam zeg. maar een verbouwd huis is ook goed nieuws!
Ok, dan toch niks gemist ... ;-)
Een reactie posten