Kruimel

Band
Kleine Meid was zes weken oud. Ik drukte een kus op haar hoofd, beet op mijn lip en stapte in de auto. Ik was al even los van haar geweest, maar nooit zo lang en nooit zo ver. Terwijl ik naar een andere provincie reed, voelde ik iets trekken in mij. Ik kende haar alleen maar dicht bij, ik wou haar nog niet loslaten.  
En toen hoorde ik dit:
Fritz Kalkbrenner – Sky And Sand - Radio Edit

Het trekkende gevoel verdween. In plaats daarvan voelde ik iets rekken. Een lijntje tussen ons. Een band die er al lang was en die nu zijn souplesse en rekbaarheid bewees. En ik wist:  Ik hang aan haar, zij hangt aan mij. Zelfs al zitten er onnoemlijk veel kilometers tussen ons.

***
Vanmorgen hoorde ik het liedje weer op de radio, maar ik dacht niet aan KleineVent of KleineMeid. Ik dacht aan mijn mama. En hoe ze exact 33 jaar geleden rondwaggelde. Hoe ze waarschijnlijk haar dikke buik uitfoeterde, want alhoewel ik uitgerekend was voor eind juni bleef ik koppig zitten waar ik zat en dat zou ik nog drie dagen volhouden.  Binnen drie dagen vier ik dat, maar voor het zoveelste jaar op rij zonder de vrouw die me effectief op de wereld zette. Tegen alles in had ik haar moeten loslaten.
En terwijl ik luisterde voelde ik heel duidelijk een band. Ik hang nog aan haar, zij hangt nog aan mij. Zelf al zitten er onnoemlijk veel jaren zonder elkaar tussen.