Kruimel

Heel in het begin zat ze elke dag in mijn hoofd. Pal in het zicht en sneed haar er-niet-zijn niet alleen maar door mijn hart, maar ook door mijn adem en denken. Langzaam kon ik plaats maken en haar een plek geven. Ergens waar ze altijd is, maar die net iets minder de adem beneemt. 

Maar soms, en meestal op het de meest onverwachte momenten, is er iets waardoor ze weer pal in het zicht staat. Bij Roos lees ik dit:

Het leven is wat altijd geweest is
de draad is niet gebroken.
Waarom zou ik uit je gedachten zijn?
Omdat je me niet meer ziet?
Neen, jij bent niet ver,
juist aan de andere kant van de weg.
Zie je, alles is goed.

Augustine

Ik snijd me eraan zoals je je duim ophaalt aan papier. Met tranen in mijn ogen glimlach ik. Alleen een prachtig mens kan zo gemist worden.