Kruimel

"Ik denk dat we nog geen wintersportvakantie moeten boeken"

Ingepakt van kleine teen tot wenkbrauwen pootten we onze kroost neer op de slee. Terwijl de sneeuw nog neerdwarrelde trokken we een spoor van ons huis tot aan de molens waar de helft van de stad joelend afdalingen maakte op slee en andere winterattributen.
De oudste nam het sleetouw over en holde de helling op, terwijl de jongste wat vertwijfeld keek naar de veelkleurige, glijdende massa. Na de eerste afdaling was ze in tranen, na de tweede volgde ook het snot en snikken.
'Vind je het niet leuk?'
*hevig snikkend * 'Ja-wheeeel!'
'Waarom huil je dan?'
'Die sneeuw doet koud aan mijn wangen. Ik wil naar huis.'
Ze had haar armen over elkaar geslagen, ware ze niet te warm en te dik ingepakt in truien, jassen en sjaals. Er is geen lievemoederen aan een vierjarige met wintertenen en angst voor sneeuwvlokjes, dus hees ik de anti-sneeuwactivist op mijn rug en ploeterde door de sneeuw terug naar huis.
Een uur later viel Lief met KleineVent het huis binnen. De grootste met rode wangen van het sleetrekken, de kleinste met blauwe lippen en twinkelende ogen.
KleineMeid was net in slaap gesukkeld, aan me vast geklemd, snikkend over koude wangen, vingers en tenen.
"Ik denk dat we nog geen wintersportvakantie moeten boeken", mompelde ik.