In plaats van mijn kinderen op de slee neer te poten, kroop ik extra vroeg achter het stuur en kroop ik samen met een lange sliert auto's richting de oprit. Ik hield mijn tanden netjes weg van mijn stuur. Ik hield mijn vocabulaire scheldwoorden dicht en sloot alle frustraties op in mijn kleine teen. Het sneeuwlandschap rondom me werd omgevormd tot bruine drab. Ik richte mijn blik op de takken vol ongerepte sneeuw en dacht niet aan de klok.
Ik reed en zou wel zien wanneer ik er zou raken.
Met dank aan Siska voor de fantastische soundtrack bij het fileschuiven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten