De dagen zitten vreemd ineen. 's Morgens kom ik minuten en uren tekort. In plaats van een ochtendritueel hebben wij een roetsjbaan. Jong grut uit de pyjama's en in de kleren krijgen. Brood op tafel, kinderen rond de tafel en brood in hongerige kindermagen. Die overstemd worden door luide kinderstemmen die nog een spelletje willen spelen. Een potje Monopoly, zo tien minuten voor ik de deur uit moet, daar zien ze geen graten in. Ze hebben tijd 's morgens mijn kinderen. Ik zou er dolgraag wat van hen lenen.
Overdag kantelt het gevoel 180°. Op de tijd tussen 9 en 16 u. zit teveel rek.
Ze kruipt, wat ik ook doe. Mijn laatste razende deadline haalde ik vorige week en sindsdien rommel ik wat rond aan de finish. Ik pruts met losse eindjes. Hier een komma, daar een punt. En ik boor tevergeefs naar nieuwe bronnen energie omdat volgende project aan te pakken.
's Avonds stort ik me op dezelfde roetsjbaan, maar dan in omgekeerde volgorde.
Van jong grut uit de auto in het huis krijgen, eten op tafel zetten - tussen de ridderaanvallen en ballongevechten door - en de kroost ook rond tafel weten te houden tot het eten op is, van kleren naar pyjama. Van het allerlaatste spelletje naar bed. Van het allerlaatste verhaaltje naar dromenland. En dan vallen ook mijn ogen dicht.
Ik heb teveel en te weinig op de verkeerde momenten lijkt het.
4 opmerkingen:
Het is niet eerlijk verdeeld. Den tijd.
Ik hoor het, ik moet een baan gaan zoeken. Bij mij stopt de tijd nooit...
Ik ook zonder job, 's morgens rustig op gang komen (nu toch in de vakantie), maar 's avonds tot laaaaaaaaat bezig (opruim, afwas, was en strijk). Maar dat komt overeen met mijn eigen ritme, dus da's dik oké :)
ik bedenk mij soms dat ik nog jarenlang het gevoel ga hebben dat het allemaal te rap gaat en dat ik te weinig tijd in mijn dag heb.
Een reactie posten