Het is één van die zeldzame keren dat ik hoor hoe onze tuin echt klinkt. Ik zit op het terras met mijn ogen gesloten. Op het eind van de tuin ruist de wind door zeven hoge boomtoppen
Vogels vliegen af en aan. In één van de boomtoppen barst een gevecht los tussen een hoop eksters. En ik vraag me af of ze anders ook zoveel lawaai produceren.
De ballen op de trampoline wiebelen zacht in de wind. Een loopfiets ligt languit op zijn zij, één wiel wat hoger in de lucht dan de andere. Op het terras liggen drie stoepkrijtjes samen op een hoopje aan de voet van een onafgewerkte tekening. Een lege schommel piept zachtjes als een windvlaag zijn touwen te pakken krijgt.
Dit is een tuin minus de kinderen die er normaal in rond suizen. Een tuin die aan het wachten is tot de voordeur piept en er twee boekentassen in de hoek geknald worden. Het is een tuin die zich lui uitstrekt in afwachting van gejoel, gespring op de trampoline en een onvermoeibaar aantal potjes voetbal.
De wind gaat liggen, de zon breekt door en ik wentel me even in de voor mij onnatuurlijke stilte van onze tuin.
Als je goed kijkt is er altijd iets moois te zien. In 'Overal schoonheid'
probeer ik elke week iets moois dat ik zag te vangen in woorden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten