Donderdagavond. Lang moeten werken. File daar waar je het wel verwacht, maar eigenlijk niet nodig hebt. Weten dat je maar een uur thuis hebt om te eten en het bad-bedritueel voor de volgende vergadering wacht. En dan een berichtje. 'Ik ben de tomaten vergeten. Stop jij nog even bij de supermarkt?'
Winkel in. Vloeken op jezelf dat je schoenen aan hebt die niet gemaakt zijn om te rennen.
Vloeken op het selfscansysteem dat hapert. Racen over de parking richting auto om dan stil te staan en te luisteren.
Twee auto's verder hingen twee kinderen over de autoradio. Hoogstwaarschijnlijk ook een moeder of een vader die snel-snel een ontbrekend ingrediënt uit de supermarkt moest opvissen. 'Blijf jullie maar even in de auto zitten', zullen ze te horen gekregen hebben.
Ik weet niet of de verantwoordelijke ouder ook bedoelde. 'Kruip naar voren en test het geluidsbereik van de boxen.' Ik wil liever ook niet weten hoe het nu gesteld is met hun trommelvliezen.
Ik herinner me wel hun stralende glimlach. Hun eigen privédisco op de bestuurderszetel van de auto (en een groot deel van de parking, ook). En die was goud waard.
Als je goed kijkt is er altijd iets moois te zien. In 'Overal schoonheid' probeer ik elke week iets moois dat ik zag te vangen in woorden.
2 opmerkingen:
Nu zul jij het nooit meer in je hoofd halen om jouw koters in de auto te laten wachten (of eerst het frontje van je radio in je tas stoppen ;-)). Gemiste kans jongens!
(Maar lekker dat je even kon meedreunen daar op die parking.)
Knap dat je op zo'n moment die schoonheid zietQ*.
Een reactie posten