Goede tradities hou je in ere, altijd. Altijd!
Met mama op de bedrand
Met mama op de bedrand
wordt de kamer lekker warm.
Ik mag nog even liggen
in de holte van haar arm.
Ze leest me een verhaaltje
over dromen uit een land
waar alle mensen wonen
in een nachtblauw ledikant.
Het einde – moet ik zeggen,
heb ik nog nooit gehoord.
Maar zacht – dat weet ik zeker,
is vast het laatste woord.
(Bart Moeyaert)
1 opmerking:
Dankjewel Kruimel
Bart Moeyaert blijft toch steeds bovendrijven, maar dit gedicht had ik nog niet gelezen.
Een reactie posten