Eén van mijn beste vrienden 's morgens is de snoozeknop. Er is weinig waar ik 's morgens meer van geniet dan de wekker het zwijgen opleggen en mij nog eens omdraaien. Ik reken het zelfs uit. Als ik om 6.30 u. echt vanonder het dekbed moet, zet ik de wekker op 6.12 u. Dat levert mij tweemaal 9 heerlijke minuten soezen op. Een waar genot voor een ochtendprocrastinator als ik.
Jammer genoeg woont er sinds kort iemand onder ons dak die 5.45u. een prima uur vind voor een eerste rondje ochtendgymnastiek. (Voor alle duidelijkheid, die iemand woont al vijf jaar onder ons dak. Alleen de voorliefde voor ochtendgymnastiek op onmenselijke uren is recenter.)
Zodoende word ik elke morgen uit mijn dromen gejaagd door gebonk boven mijn hoofd. Het gebonk gaat al snel over in gestamp op de trap en even later prikt een kleine neus tegen mijn wang.
'Ik ben al wakker.'
'Ik nog niet.'
'Jawel, je praat al.'
Stilzwijgend hef ik het dekbed op. Mini Jane Fonda leerde ondertussen met scha en schande dat het beter is om er dan snel onder te kruipen. Ze duwt twee ijskoude voeten tegen mijn buik aan en sluit haar ogen.
Even later gaat mijn wekker voor het eerst af. Nog voor ik naar de snoozeknop kan reiken staat het kleinste deel van mijn kroost al naast het bed te springen.
'De vogeltjes fluiten' (Ja, er wonen vogels in mijn wekker)
'Neen, ze gaan nog eventjes slapen.'
'Maar de vogeltjes fluiten!'
'Die moeten ook nog even zwijgen.'
'Maar de vogeltjes fluiten. Het is opstaantijd.'
Ik zou de wekker natuurlijk gewoon achttien minuten later kunnen zetten. Dat zou ik kunnen...
2 opmerkingen:
Lol voor "ik ben al wakker -ik nog niet- en dan: jawel, je praat al". Slim kind :-)
Hehe, herkenbaar, afin, gelukkig niet het belachelijk vroege uur, wij hebben hier redelijk lange slapers. oef!
En wat ik ook NIET herken is de liefde voor snoozen. Ik haaaaaaat snoozen! Het is gewoon het herhalen van het allerergste moment van de dag. Mijn lief heeft het moeten afleren, want ik werd er gek van!
Een reactie posten