Thuis durven ze al eens te verdwalen tussen de Playmobil, Lego, speelkeukenspullen en tal van dozen vol knutselmateriaal. Inspiratieloos hangen ze in de kussens van de zetel voor de zwijgende televisie die niet aan mag.
De zon doet 's morgens moedig haar best en stalt veelbelovend haar stralen uit. Wij opperen van zee en strand en weken zo twee kinderen los uit hun verveling. Mag ik mijn boek mee? Mijn schep, voetbal, frisbee en vlieger? Braaf laad ik alles in de koffer van de auto, wetende dat geen van deze voorwerpen ook maar een korrel zand zal zien.
Wanneer de eerste zeelucht hun neus raakt, hollen ze de duinen op en rennen het strand op. Vier verdwaalpalen ver raken we. Dan laten ze zich zakken in het zand.
Hij bouwt een ingewikkeld fort, minutieus versierd met schelpenraampjes en zeewiervlaggetjes.
Zij tekent alle letters die de kleuterjuf in haar hoofdje goot levensgroot uit in het zand. Ik zie haar naam verschijnen en verdwijnen. Pogingen tot AMAM en hartjes die altijd zandkleurig zijn.
2 opmerkingen:
Dat AMAM doet 't 'm hè!
:-) zalig
Een reactie posten