De foto die ik niet maakte #15

Hij speurt het strand af met slechts één doel: zelf een haaientand vinden.
Niet krijgen van een gulle passant, niet kopen. Gewoon zelf vinden in het zand.
Hij krult zich op als een komma. Zijn rug blinkt van het vers gespoten laagje zonnecréme. Zijn haar piekt naar de vier windrichtingen
Zeef in het zand, spoelen en zoeken. Hij staat op een eindeloze repeat.
Zeven, spoelen en zoeken.
Zeven, spoelen en zoeken

Tot hij opveert. Als een uitroepteken strekt hij zicht uit.
Zijn schreeuw galmt over het hele strand. 'Gevonden!'

Boterhammen in het zand

Vorige week:
De zon is als een gek aan het stralen. Ik voel weinig voor boterhammen aan een witte tafel in een TL-verlicht lokaal, maar ben blijkbaar de enige die het zonde vind om binnen te blijven zitten. Toch gris ik een oud tafellaken uit de kast en stap de twee minuten die het duurt voor ik met mijn tenen in het zand sta.
In je eentje zijn twee boterhammen en een appel gauw verslonden, maar ik laat de e-reader in mijn schoudertas zitten. In plaats daarvan leun ik achterover en kijk naar de rode vlekken die de zon op mijn gesloten ogen tekent.

Deze middag:
De zon doet opnieuw haar best. Ik nodig de aanwezige collega's uit voor een date met het oude tafellaken en het zand. En tot mijn grote verrassing lijkt het zand een minder groot obstakel dan de week ervoor. We passen net samen op het oud tafellaken. Alle schoenen gaan uit en we kijken mensen, meeuwen en golven.

'Boterhammen in het zand', wat mij betreft dagelijks terugkerend gebeuren.

Overal schoonheid #8

Thuis durven ze al eens te verdwalen tussen de Playmobil, Lego, speelkeukenspullen en tal van dozen vol knutselmateriaal. Inspiratieloos hangen ze in de kussens van de zetel voor de zwijgende televisie die niet aan mag.
De zon doet 's morgens moedig haar best en stalt veelbelovend haar stralen uit. Wij opperen van zee en strand en weken zo twee kinderen los uit hun verveling. Mag ik mijn boek mee? Mijn schep, voetbal, frisbee en vlieger? Braaf laad ik alles in de koffer van de auto, wetende dat geen van deze voorwerpen ook maar een korrel zand zal zien.
Wanneer de eerste zeelucht hun neus raakt, hollen ze de duinen op en rennen het strand op. Vier verdwaalpalen ver raken we. Dan laten ze zich zakken in het zand.
Hij bouwt een ingewikkeld fort, minutieus versierd met schelpenraampjes en zeewiervlaggetjes.
Zij tekent alle letters die de kleuterjuf in haar hoofdje goot levensgroot uit in het zand. Ik zie haar naam verschijnen en verdwijnen. Pogingen tot AMAM en hartjes die altijd zandkleurig zijn.