De zon is als een gek aan het stralen. Ik voel weinig voor boterhammen aan een witte tafel in een TL-verlicht lokaal, maar ben blijkbaar de enige die het zonde vind om binnen te blijven zitten. Toch gris ik een oud tafellaken uit de kast en stap de twee minuten die het duurt voor ik met mijn tenen in het zand sta.
In je eentje zijn twee boterhammen en een appel gauw verslonden, maar ik laat de e-reader in mijn schoudertas zitten. In plaats daarvan leun ik achterover en kijk naar de rode vlekken die de zon op mijn gesloten ogen tekent.
Deze middag:
De zon doet opnieuw haar best. Ik nodig de aanwezige collega's uit voor een date met het oude tafellaken en het zand. En tot mijn grote verrassing lijkt het zand een minder groot obstakel dan de week ervoor. We passen net samen op het oud tafellaken. Alle schoenen gaan uit en we kijken mensen, meeuwen en golven.
'Boterhammen in het zand', wat mij betreft dagelijks terugkerend gebeuren.
3 opmerkingen:
Ik doe mee!! Heerlijk. Alleen dan niet met zandkorrels tussen mijn tanden haha.
Oh waw, zo zalig om tijdens je middagpauze op het strand te kunnen gaan zitten!
Moest je er zin in hebben, ik heb je een boekenstokje toegeworpen: http://lepetitrequin.blogspot.ch/2015/06/tikkertje-10-boeken.html
Ik doe regelmatig van boterhammen in het park.
Maar het verwondert mij altijd dat de collegas liever van "boterhammen onder TL-licht" of "boterhammen op asfalt parking" doen.
5 min wandelen terwijl we een hele dag op een stoel zitten is er blijkbaar teveel aan voor velen...
Een reactie posten