'Neen, gewoon even op pauze.'
'Wat pauze? Gewoon stekker eruit, boel archiveren en klaar!'
'Wacht gewoon even... het komt wel weer.'
'Neen, na 11 jaar is het op.'
'Geduld...'
Er ligt een vingerdikke laag stof hier op deze blog. En jammer genoeg kan ik niet zeggen dat er elders wel veel geschreven wordt. Zelfs mijn Moleskine zit op een hongerdieet qua letters.
Maar de 'geduld'-optie won het weg-en weer spelletje in mijn hoofd en kijk, zelfs zonder gps vond ik nog mijn weg terug naar mijn blog.
Veel woorden zitten er echter nog niet in mijn bagage. Daarom gewoon een beeldje. Een nieuw kantoor biedt nieuwe mogelijkheden qua lunchpauzes.
9 opmerkingen:
ik laat je eens weten of mijn man-lief ook eens in de buurt is, kunnen jullie samen eens lunchen.
Blij dat die optie het gehaald heeft. Ik zou het héél jammer vinden moest je de boel hier opdoeken. Ook al komt er maar heel sporadisch nog iets online.
Misschien is het gewoon de tijd van het jaar? Ik zit ook met een blogdipje, maar gewoon blijven doordoen. Liever af en toe een keer een schrijfsel, dan helemaal niets.
Ik blijf komen én lezen, al elf jaar lang.
Geef niet. Komt wel weer. En wij gaan nergens heen. Beloofd.
11 jaar … wauw! Gewoon blijven bloggen, op je eigen ritme. Ik lees je graag.
Eens met Roos, wij gaan nergens heen.
Nou ja, naar ergens om ook even met de voeten in het zand te zitten misschien, maar dan subiet weer terug naar hier. :-)
Fijn dat je er nog bent :-)
Blij ^^
Een reactie posten