Zien, horen & zwijgen #2

Zien:

Kijk hoe schoon ze valt, de avond. 

De echte donkere dagen zijn weer voorbij. Gelukkig.
Elke morgen is het een beetje vroeger licht. Elke avond wat langer. En tegenwoordig kan ik weer zonder fluohesje en fietslicht naar huis fietsen.
Nu is het aftellen naar het moment dat de zon voor mij op is.


Horen
Dank aan 'de nieuwe lichting' van Stu Bru. Dank aan de spot die me deed opkijken en stilvallen toen ik de eerste noten van het nummer van Felix Pallas hoorde: Too sad for tea.

Een lied dat kleine breuklijntjes maakt in mijn hart tot het helemaal openbarst.
Enkele keer opnieuw.


Zwijgen
Een broer van 8 en een zus van 6 raken niet altijd vlot door dezelfde deur. En als ze dan perse toch met vuisten moeten zwaaien, dan het liefst verbaal.
'Jij bent verliefd op de meisjes.' beet de oudste de jongste toe van achter zijn kom ontbijtgranen.
'En dan?', haal ik mijn schouders op. In de hoop dat het bij één uithaal blijft.
Maar de jongste wil niet achterblijven. 'En jij houdt van jongens. Jij bent een hommel', wijst ze haar broer aan.
Koffie over de tafel proesten doet zwijgen.

Wat ik zag, hoorde en me stil liet vallen. Een onregelmatig weerkerende rubriek. 
(Want mezelf aan planningen houden is niet mijn sterkste kant.)