Zaterdag
Het zijn straatfeesten in onze buurt. Compleet met kermis en rommelmarkt. Enkele jaren staan die laatste twee ook synoniem voor 'hoe loods je een hoop nutteloos plastiek je huis binnen.'
Maar dit jaar niet. We slalomden er vakkundig omheen met behulp van een ijsje en een rondje op de botsauto's. Geen nep-barbie dit jaar die na drie minuten spontaan één van haar benen verliest en een dag later wel een haartransplantatie kan gebruiken. Geen auto die volgens het doosje heel veel kan, maar dat slechts voor de vijf volledige minuten doet. Geen speelgoedwapens die ongevaarlijk zouden moeten zijn, maar die je - als je even niet oplet - zonder enige probleem een oog kunnen kosten. Nope, niets daarvan.
Voor ons liep een gezin dat het hindernissenparcours minder succesvol had afgelegd. Beide dochters hielden in hun vuisten een trompet in fluokleur geklemd en toeterden erop dat het een lieve lust was. De melodie hield het midden tussen kattengejank en een troep leerkrachten die simultaan hun nagels over het schoolbord krasten. Met gekromde tenen geven het Lief en ik elkaar een high five, dit jaar gelukkig niet in onze woonkamer.
Zondag
We propten een halve zolder aan zooi in onze auto en stalden deze uit op de plaatselijke rommelmarkt. Tussen het boeken, puzzels en kleuterkleding-verkopen herhaalden we de volgende zinnen als mantra's:
Neen, je krijgt geen centje voor een little pet shop.
Neen je krijgt geen centje voor een raceauto.
Neen, je krijgt geen centje voor een knuffel.
Neen, je krijgt geen centje voor de kermis.
Oma en opa die een rondje wilden doen met de kroost kwamen als geroepen. We nestelden ons op onze stoel, verkochten onze rommel en genoten van de zon. Tot zoon en dochter opnieuw hun opwachting maakten...
Ik ging naar de rommelmarkt met een halve zolder aan zooi en nam ander andere terug mee naar huis: een trompetterende dochter geschminkt als fluokonijn, gewapend met plastiek pijl en boog. Een zoon die geconcentreerd een raceautootjes bestuurde, gewapend met plastiek pijl en boog.
(Psst, oma en opa. No hard feelings. Tot nu toe heeft nog iedereen zijn ogen en het trompetteren gaat prima op zolder. Merci voor het uurtje rust.)
3 opmerkingen:
Daar dienen grootouders voor, toch? ;-)
Het is gewoon onmogelijk om op een rommelmarkt spullen te verkopen en ondertussen aan de verleiding te weerstaan om nieuwe rommel mee naar huis te sleuren. Chapeau voor de poging!
heerlijk herkenbaar... Maar in dat geval sus ik me met de gedachte : als we niks verkocht hadden, hadden we nog meer rommel....
Een reactie posten