Zien, horen en zwijgen #3

Zien:

Het geloof in Sint & Piet wankelt nog geen millimeter bij de jongste. Van een dagelijkse brief (steevast uit de handen van een slapende 7-jarige te peuteren die met de balpen in de hand in slaap dommelt) tot talloze tekeningen. De lichtbak werd ingepalmd om een warm en lichtend welkom op de boekenplank te plaatsen en heel het terras werd met sint-gerelateerde kunstwerken bekrijt. En net omdat dit rotsvast geloof misschien heel snel kan gaan wankelen, genieten we driedubbel. Misschien dit weekend nog maar eens pepernoten bakken. 


Horen
Voor alle liefhebbers van Ella Fitzgerald, Doris Day en Judy Garland. Of - als je zoals mij bent - mensen die niet wisten dat ze liefhebbers waren tot deze lijst plots speelde.

Zwijgen
In de categorie 'boeken die zich in een klein hoekje van mijn hart nestelden':
The thing about jellyfish

"Who knows. Maybe everybody's end isn't the day they actually die, but the last time anyone speaks of them. Maybe when you die you don't really disappear, but you fade into a shadow, dark and featureless, only your outlines visible. Over time, as people forget you, your silhouette gradually fades into darkness until the final time anyone says your name on this planet. That's when your very last feature - the freckled tip of your nose, or the heart-top bubble of your lips - fades for good."

“If people were silent, they could hear the noise of their own lives better. If people were silent, it would make what they did say, whenever they chose to say it, more important. If people were silent, they could read one another's signals, the way underwater creatures flash lights at one another, or turn their skin different colors.” 

― Ali Benjamin, The Thing About Jellyfish


Wat ik zag, hoorde en me stil liet vallen. Een onregelmatig weerkerende rubriek. 
(Want mezelf aan planningen houden is niet mijn sterkste kant.)