In Flow heeft Aaf Brandt Corstius een heerlijke column 'de zinnetjes van Aaf'. Elke maand schotelt ze je een zinnetje voor met een wijsheid, zoals bijvoorbeeld 'Never complain, never explain' of het zinnetje dat de vandaag door mijn hoofd spookte 'Neem een geit'.
In Polen woont een Joods gezin, vader en moeder en drie kinderen, in een piepklein appartement waar ze in één kamer eten en slapen. Vader Seivitz werkt zich een slag in de rondte om het hele gezin te kunnen voeden en te voorzien van kleding, Op een dag meldt de vrouw dat ze weer zwanger is. Bij vader slaan de stoppen door. Radeloos en in paniek huilt hij uit bij de rabbi. “Ik hou het echt niet meer vol, het is nu al zo druk in huis, jengelende kinderen, overal troep en nou komt er nog eentje bij. We hebben hier ook geen financiële ruimte voor.”
“Neem een geit”, adviseert de rabbi. Enigszins verbaasd kijkt de vader hem aan, hoort hij dit nu goed? De rabbi houdt aan: “ja, echt, neem een geit en laat hem in het huis meeleven.”
Vader koopt een geit en neemt hem mokkend op in het gezin. Het wordt een bende. Naast het constante gemekker vreet de geit de gordijnen op, plast er vrolijk op los en trapt naar de kinderen. Vader gaat weer terug naar de rabbi: dit kan toch niet de bedoeling zijn. De rabbi luistert geduldig naar de wanhopige Seivitz en zegt vervolgens: “doe die geit weg.”
Wij namen dit jaar geen geit, maar wel een kerstboom. In een huis dat mij in de winter altijd een maatje te klein lijkt. Een mooie kerstboom met pinkelende lichtjes en glimmende kerstballen die zorgde voor een instant kerstsfeer. In eerste instantie was er geen probleem. De kerstvibe was er, maar zoals elk jaar nam deze met het aftellen van oud naar nieuw zijn biezen en nam de romantiek van kleine pinkellichtjes met zich mee. De muren slopen zachtjes dichter en hoe ik ook draaide of keerde, nooit leek er plaats genoeg.
Deze middag diepte ik de kerstbaldozen op uit de kelder en verpakte elke glimmende bal opnieuw in zijn vergeeld velletje vloeipapier. Terwijl ik de laatste restjes kerstboom weg stofzuigde, leek het huis opnieuw uit te ademen en oogde een slag groter.
Tevreden dacht ik 'de geit is weg!'
4 opmerkingen:
Heerlijk! Fan van Aaf, ik. :)
Ik heb zelf nog nooit een kerstboom gezet. Ik zie de charme niet in van een boom te laten doodgaan in mijn living. Misschien kan je het volgend jaar houden bij een extra kaarsje, wat lichtjes aan de muur en wat kerstballen in een bokaal? Dan heb je kerstsfeer én ademruimte.
Ik zie het zo voor me. En weet weer waarom onze kerstboom een namaak exemplaar is van zo'n 30cm hoog en niet meer. Genoeg voor lichtjes, niet voor te veel plek inpakken. Al zit ook mijn afkeer van afvallende naalden er voor iets tussen, een gevolg van het feit dat de naalden opkuisen jarenlang mijn taak was en onze bomen tegen Driekoningen elke keer bijna kaal waren... Geniet van je hervonden gevoel van ruimte!
Blijft toch leuk het verhaal van de geit
Een reactie posten