Neem een kerstboom

In Flow heeft Aaf Brandt Corstius een heerlijke column 'de zinnetjes van Aaf'. Elke maand schotelt ze je een zinnetje voor met een wijsheid, zoals bijvoorbeeld 'Never complain, never explain' of het zinnetje dat de vandaag door mijn hoofd spookte 'Neem een geit'. 

In Polen woont een Joods gezin, vader en moeder en drie kinderen, in een piepklein appartement waar ze in één kamer eten en slapen. Vader Seivitz werkt zich een slag in de rondte om het hele gezin te kunnen voeden en te voorzien van kleding,  Op een dag meldt de vrouw dat ze weer zwanger is. Bij vader slaan de stoppen door. Radeloos en in paniek huilt hij uit bij de rabbi. “Ik hou het echt niet meer vol, het is nu al zo druk in huis, jengelende kinderen, overal troep en nou komt er nog eentje bij. We hebben hier ook geen financiële ruimte voor.”
“Neem een geit”, adviseert de rabbi. Enigszins verbaasd kijkt de vader hem aan, hoort hij dit nu goed? De rabbi houdt aan: “ja, echt, neem een geit en laat hem in het huis meeleven.” Vader koopt een geit en neemt hem mokkend op in het gezin. Het wordt een bende. Naast het constante gemekker vreet de geit de gordijnen op, plast er vrolijk op los en trapt naar de kinderen. Vader gaat weer terug naar de rabbi: dit kan toch niet de bedoeling zijn. De rabbi luistert geduldig naar de wanhopige Seivitz en zegt vervolgens: “doe die geit weg.”

Wij namen dit jaar geen geit, maar wel een kerstboom. In een huis dat mij in de winter altijd een maatje te klein lijkt. Een mooie kerstboom met pinkelende lichtjes en glimmende kerstballen die zorgde voor een instant kerstsfeer. In eerste instantie was er geen probleem. De kerstvibe was er, maar zoals elk jaar nam deze met het aftellen van oud naar nieuw zijn biezen en nam de romantiek van kleine pinkellichtjes met zich mee. De muren slopen zachtjes dichter en hoe ik ook draaide of keerde, nooit leek er plaats genoeg.
Deze middag diepte ik de kerstbaldozen op uit de kelder en verpakte elke glimmende bal opnieuw in zijn vergeeld velletje vloeipapier. Terwijl ik de laatste restjes kerstboom weg stofzuigde, leek het huis opnieuw uit te ademen en oogde een slag groter.

Tevreden dacht ik 'de geit is weg!'

Kerstdubbeltje

Kerst is hier altijd een dubbeltje op zijn kant. Moeilijk in te schatten naar welke kant het zal vallen.
Grijpen de glitters en dennenbomen me bij de kraag of glijdt het hele gebeuren simpelweg langs me heen?

Het zag er naar uit dat het de tweede optie zou worden. Ik wentelde me nog wat in de Sint-tekeningen met een handje pepernoten naast me, toen Lief bij wijze van mop Michael Bublé uit de Spotify-playlist opviste.

En wat blijkt? Meneer Bublé heeft een bijzonder effect op het kerstgevoel in mij.
Spontaan dook ik de kelder in om de kerstboom op te vissen, verdwenen alle sintgerelateerde spullen uit het zicht (behalve chocolade, chocolade wint altijd ongeacht de seizoensvibe) en om het helemaal af te werken gooide ik samen met dochter op de 'DIY kersthangers van Zilverblauw'. Een knutselactiviteit die niet alleen zorgt voor een heerlijke geur in huis, maar ook garant staat voor urenlang ouderwets witte lijmvelletjes van je hand peuteren.

1-0 voor Kerst.
En Michael, die blijft hier nog even steken op repeat. *neuriet* It's beginning to look a lot like Christmas.