De koffer waar hij - mits wat proppen - zelf in zou passen houdt zijn stuiterende passen vrolijk ratelend bij.
Op de parking schiet hij heen en weer tussen een laatste knuffel en het plekje in de rij om een goed plaatsje op de bus te veroveren.
'Nog even samen op de foto?' opper ik op het moment dat de leiding roept dat ze gaan vertrekken. Hij schiet naar zijn plaats in de rij. Zijn blik gericht op de busdeur. Zijn hand verontschuldigend wapperend boven de hoofden van de medeskiërs.
Op de bus drukt hij zijn neus tegen het raam. Hij zwaait. Eén al glimlach en grijns.
Ik zwaai.
De bus start en draait de weg op.
Ik zwaai. Hij blijft kijken, glimt nog harder en zwaait zijn vriendje net geen bloedneus.
De bus rijdt de straat uit.
Ik zwaai.
De bus draait de hoek om en verdwijn uit het zicht.
Ik zwaai.
Ik nam geen enkele foto, maar hij plakt op mijn netvlies.
Glimmend en zwaaiend.
1 opmerking:
Veel plezier aan je zoon ! en aan jou een deugddoende rustige week gewenst?
Een reactie posten