Ooit las ik bij Webkim een geniale remedie tegen de winterdip. Ik verstop me onder een berg Tony Chocolony en eet zo traag een weg naar de lente.
Alle winterwandelingen en feeërieke kerstverlichting ten spijt, ik ben niet gemaakt voor de donkere wintermaanden. Maar omdat mijn systeem ook niet gemaakt is om zoveel chocolade te verzetten, bedacht het op zijn eentje een andere oplossing.
Ik had het zelf ook niet door. Pas toen ik voor de derde keer op drie weken tijd met een boek in mijn handen de deur van de boekenwinkel rinkelend achter me hoorde dichtvallen, viel het kwartje. Ik omringde me niet chocolade, maar met boeken. Echte boeken die zwaar wegen in je hand, ruiken naar onvertelde verhalen en geen lichtje hebben waardoor het nachtlampje echt wel aan moet in het lezen voor bedtijd-moment (sorry Lief!).
Ik bouwde een denkbeeldig hutje rond mezelf met boeken als bakstenen om zo langzaam de dagen om me heen weg lezen.
Inspiratie nodig?
- Cadeautje voor mezelf | Maartje Swillen
- Dit is niet wat er zal gebeuren | Zita Theunynck
- De moordclub op donderdag (en alle volgende boeken) | Richard Osman
- Waar zijn de wolken | Suzanne Grotenhuis
- Een tweede kans voor Missy | Beth Morrey
- Ghosts | Dolly Alderton
Het is lente voor je het weet.
3 opmerkingen:
AHA! Een zielsverwant.
Maartje is al uit, Zita ben ik bezig. Is die Alderton goed?
Ik ben de laatste weken verdronken in Nirwana van Wieringa, trouwens. Misschien iets voor de lente.
Alderton lees ik heel graag. Ghosts vond ik heerlijk. Nu bezig in Good Material, ook fijn maar kan niet tippen aan de eerste.
ah ik heb die dus al gelezen, zo blijkt. In het Nederlands wel, maar inderdaad een fijn boek.
Een reactie posten