Oude liefdes, nieuwe liefdes
Een oude liefde moest lange tijd plaats ruimen voor de tegenwoordige tijd.
In die vuilnisbak die ik soms mijn tas noem, was er tussen de agenda, extra tut, speeltje en een prentenboek maar amper plaats. Naast de brooddoos, die appel die ik toch nooit opeet en een portefeuille die uitpuilt van de ziektebriefjes. Ik merk namelijk aan niets beter dat ik mama ben, dan aan mijn tas (of het zijn die wallen onder mijn ogen, maar die zie ik zelf niet). Ik weet niet hoe dat bij anderen gaat. Maar die extra pamper voor KleineMeid en een schoon onderbroekje voor KleineVent's 'je-weet-maar-nooit' blijven vaak hardnekkig lang kamperen. Tel daar nog eens een handvol balpennen en enkele vergeten rekeningetjes bij op. Kortweg, het ding zit stamp- en overvol. En dan moeten de mooie, niet nuttige dingen plaats ruimen, zoals
een boek voor je-weet-maar-nooit of mijn schetsboek dat eigenlijk een schrijfboek is.
Maar oude liefdes kennen zo hun trucjes. En zo ruimde ik net voor Valentijn mijn vuilnisbak uit tot tas. Met daarin sinds vandaag opnieuw mijn Moleskine. Hij is weer aan mijn zijde, van 's morgens tot 's avonds.
En trouwens, in die Moleskine daar woont Louis,
maar daarover later (hopelijk) veel veel meer...
