Probleem

Ik zal niet de eerste enthousiastelinge zijn die zich aan haar naaimachine vastkluisterde in het fijne gezelschap van Mme en ElzaD. hun boek. (Ik zal ook niet de laatste zijn, vermoed ik) Maar het mag dus gezegd worden dat mede dankzij Mme en ElzaD. hun boek (en het opnieuw beneden wonen zodat nachtelijk naaimachinegeratel de slaap van de medebewoners slechts in minimale mate verstoord) ik mijn avonden weer helemaal opsoupeer aan stoeien met patronen, stof en draad. De letters die gelezen worden zijn schaars, de programma's die ik volg zijn op 1 vinger te tellen, het aantal kledingstukken dat gestreken wordt is schaars, de toren te strijken was helt vervaarlijk naar links.
Niets maakt mijn avond zo goed als beginnen met een lap stof en een metertje paspel en door er dingen als stolpplooi en engelse naad erbij op te tellen de avond af te sluiten met een mooi nieuw item voor mijn kledingkast.
Alleen jammer dat ik in mijn stoffenkeuze ietwat gedurfder ben dan in het aankopen van doorsnee basics.

Dus hier het echte probleem: wat staat enigszins mooi bij een helgroene rok?

wel & niet voor kruimels, en nog iets

Er zijn veel zaken die het nooit tot op deze pagina halen. Simpelweg omdat ik mijn leven bloggewijs opdeel in 'wel voor kruimels' en 'niet voor kruimels'. Zo is dit één van die dingen die normaal gezien in het lijstje 'niet voor kruimels' staan. Alleen vandaag springt het even over de lijn. Uw handtekening is meer dan welkom. En daarmee - huppekee - springt het terug naar de 'niet kant' van het verhaal.

Mijn liefde voor stof en naaimachine is ook zo'n onderwerp. Ruim een jaar geleden, geïnspireerd door de vele enthousiaste blogsters die me met woord en beeld verzekerden dat het allemaal niet zo moeilijk is. En inderdaad dat is het niet. Er rolden al kleedjes, tassen en rokjes vanonder mijn naald vandaan. En ik deed het met zo'n glimlach dat mijn Lief nogal verbaasd reageerde toen ik zie 'dat we nog een verjaardagskleedje voor KleineMeid' moesten kopen. 'Hoe? Maak je dat dan niet zelf?'. Ja dus, dit model (dankje Marie) met deze stof. Nu nog wat tijd vinden. En misschien ooitvanzijnleven een foto, als u daar al op zit te wachten.

Jullie schuld
Met het puntje van mijn tong uit mijn mond, ogen dichtgeknepen, sta ik gebogen over meters en meters stof.
'Wat doe je nu', riep ik mezelf toe terwijl ik me inschreef voor een reeks 'Stikken met de naaimachine.'
'Dat kan jij helemaal niet', herinnerde ik datzelfde meisje een week later toen ze voor de jas stond die in zeven lessen ineen gestoken zou worden.
En toch trof ik mezelf aan op een zondagmiddag boven meters en meters stof, druk doende met patroonpapier en spelden. Mezelf er stellig van overtuigend dat ik dit zou kunnen.

En dat is allemaal jullie schuld. Van jou en ook van jou en jij daar en jij ook. En dan vergeet ik er nog een pak en misschien maar goed ook, want mijn verlanglijstje is al veel te lang en de tijd te kort zonder nog meer inspiratie.