Prik
Terwijl de dokter geroutineerd de naald in KleineMeid's billetje prikt, geeft ze verder uitleg over de eventuele bijwerkingen. Ik knik, maar kijk ondertussen naar Ilkes gezichtje dat in een boze grimnas verandert en rood aanloopt. Ze haalt diep adem en vult de ruimte met een woedende schreeuw. De dokter kijkt op en opent haar mond om verder te praten, maar raakt niet boven het protest van mijn kleine uit.
Uiteindelijk dirigeert ze me handgebarend naar de deur.
Zo, nu weet ook het consultatiebureau over welke set longen mijn dochter beschikt.
donderdag 15 januari 2009
Een echte ....
Ergens tijdens de tirade van gehuilde, getierde, gefluisterde en geschreeuwde 'Neen-neen-nee's' schakel ik over op modus negeren. Goed. Dan eet je maar geen boterham. Dan drink je maar geen melk. Dan ga je maar in je pyjama naar de créche. Het kan me zelfs niet schelen dat je nu met je blote billen naar me zwaait. Ik doe zelfs geen moeite meer om je haren gekamd en je tanden gepoetst te krijgen. Weet je wat. Ik nestel me aan de keukentafel met een heerlijk ontbijt, een tas pikzwarte koffie en de LaRedoute-catalogus. Veel plezier daar onder de kast in de badkamer.
Eén minuut later piept een KleineMannekop om de hoek. 'Wasmamadoen?' Om naast me op stoel te kruipen en de catalogus naar zich toe te trekken. 'Ikke kijken!'
Een kleine wijsvinger ritselt door de pagina's om halt te houden bij de lingerie-afdeling.
'Is buik. Is been. Is voetje. Kijk mama, is bostje. Mooi bostje. Kijk mama, is poep. Mooie poep.'
Met het zicht op de schaars geklede lingeriemodellen ging het aankleden en ontbijt opeens als niets. En vanaf nu noem ik hem KleineVent.
Ergens tijdens de tirade van gehuilde, getierde, gefluisterde en geschreeuwde 'Neen-neen-nee's' schakel ik over op modus negeren. Goed. Dan eet je maar geen boterham. Dan drink je maar geen melk. Dan ga je maar in je pyjama naar de créche. Het kan me zelfs niet schelen dat je nu met je blote billen naar me zwaait. Ik doe zelfs geen moeite meer om je haren gekamd en je tanden gepoetst te krijgen. Weet je wat. Ik nestel me aan de keukentafel met een heerlijk ontbijt, een tas pikzwarte koffie en de LaRedoute-catalogus. Veel plezier daar onder de kast in de badkamer.
Eén minuut later piept een KleineMannekop om de hoek. 'Wasmamadoen?' Om naast me op stoel te kruipen en de catalogus naar zich toe te trekken. 'Ikke kijken!'
Een kleine wijsvinger ritselt door de pagina's om halt te houden bij de lingerie-afdeling.
'Is buik. Is been. Is voetje. Kijk mama, is bostje. Mooi bostje. Kijk mama, is poep. Mooie poep.'
Met het zicht op de schaars geklede lingeriemodellen ging het aankleden en ontbijt opeens als niets. En vanaf nu noem ik hem KleineVent.
maandag 12 januari 2009
Hij op het ijs
Bij gebrek aan een slee bonden we een lang touw aan een zitje op wieltjes.
'Kijk!', moedigden we KleineMan aan met onze wijsvinger naar ons geknutsel gericht. 'Kruip maar op de slee.'
KleineMan keek naar het ijs onder zijn voetjes. Naar de honderden mensen die ons voorbij schaatsten, sleeden of schuifelden. Hij stak zijn handje uit en ademde in een ijswolkje twee lettergrepen uit.
'Ikke!'
Die KleineMan met een vreemdsoortige slee achter zich aan. Het hele eind op en neer.
Dat was de onze.
De volgende keer krijgt hij gewoon een touwtje.
Bij gebrek aan een slee bonden we een lang touw aan een zitje op wieltjes.
'Kijk!', moedigden we KleineMan aan met onze wijsvinger naar ons geknutsel gericht. 'Kruip maar op de slee.'
KleineMan keek naar het ijs onder zijn voetjes. Naar de honderden mensen die ons voorbij schaatsten, sleeden of schuifelden. Hij stak zijn handje uit en ademde in een ijswolkje twee lettergrepen uit.
'Ikke!'
Die KleineMan met een vreemdsoortige slee achter zich aan. Het hele eind op en neer.
Dat was de onze.
De volgende keer krijgt hij gewoon een touwtje.
Abonneren op:
Posts (Atom)