Kiezen
Ik herinner me die keer dat ik nieuwe schoenen nodig had. En hoe mijn moeder jas en portefeuille nam en zei: 'Kom we gaan naar de winkel.' Ik herinner me hoe ik in de eerste winkel onmiddellijk het paar zag dat ik zocht. En ik schrijf bewust 'eerste winkel', want het credo van mijn mama was: 'eerst alle opties nagaan, dan pas kiezen'. En alle opties betekent ook letterlijk alle opties. Of in de schoenen-vertaling. Alle winkels in een omtrek van 30 km, alle schoenen in maat 35. Het kostte ons vijf uur van rijden, zoeken en passen. Hoewel ik steeds zei dat ik dat eerste paar wou uit de eerste winkel, moest ik passen. Je wist maar nooit. Uiteindelijk kochten we het eerste paar, maar als je denkt dat we er samen een les uit trokken. Vergeet het, de volgende keer ging het net weer zo.
Daar dacht ik aan toen Lief's ogen vervaarlijk begonnen te rollen toen ik de keukenmaker vroeg of hij toch nog eens keukenkast-staal B met het werkblad-staal Z wou combineren. Gewoon voor de zekerheid om te controleren of dat niet beter was dan staal A met staal Y.
Dat en het feit dat ik misschien meer op mijn mama lijk dan ik zelf denk.
2 opmerkingen:
Maar in geval van een keuken mag dat ook echt, vind ik, zo twijfelen. Het kost toch heel wat meer dan een paar schoenen, nietwaar?
En ach, wij zijn bij het samenstellen van onze nieuwe keuken ooit vanuit de tegelwinkel een half uur richting keukenwinkel gereden, om daar het staaltje mee te nemen van kast en werkblad, om dan weer een half uur richting tegelwinkel te rijden, om daar te beslissen dat die tegels waar we al drie keer naar komen kijken waren echt mooi zouden zijn, om dan weer een half uur richting keukenwinkel te rijden om de staaltjes te gaan teruggeven.
Om zeker te zijn.
Maar mooi zijn ze, verdorie!
;-)
Een reactie posten