Mama dag
De jongste vertoonde sporen van alle kleuren van de regenboog. Goed verstopt achter of onder de oren, neusvleugels, nageltjes die nooit mogen geknipt worden en rimpelknietjes. En zingt voluit iets onverstaanbaars dat eindigt op mama, hoera!
De oudste vertelt honderduit over het liedje dat hij nog niet mag zingen en het cadeautje dat ik nog niet mag zien. Het gedichtje dat hij nog niet mag opzeggen. En de geheime verstopplaats die ik nog niet mag raden. (Het moet voor het eerst in zijn leven zijn dat hij het concept verrassing ten volle snapt. Vorige jaren kon ik het liedje dat mama in de bloemetjes zet al een week op voorhand mee zingen.)
Moederdag, commercie of niet, het wordt jaar na jaar aandoenlijker. Gevingerverfde kunstwerken die van ontschatbare waarde zijn omdat hun vingers waren die verfden. Een oeroud liedje met zoveel nieuwbakken charme gebracht dat de tranen in mijn ogen springen. En mijn lief die vraagt, moet ik ook iets doen? Je bent mijn mama niet, maar wel de mama van mijn kinderen.
Jammer genoeg leest mijn lief hier niet. Maar als u mijn lief kent, maak je hem dan tussen neus en lippen eens diets dat dit een mooi alternatief is voor het bosje bloemen dat hij altijd vergeet te kopen?
In naam van KleineMeid en KleineVent, natuurlijk. Want, hé ik ben zijn mama toch niet?
4 opmerkingen:
ik krijg al kriebeltjes als ik jouw tekstje lees. Wat gaat dat niet zijn als dat pateeke van mij zelf liedjes kan zingen
Misschien moet je me het email adres van het lief bezorgen? ;-)
Ts. Mijn lief leest ook niet echt bij mij. Wat is dat toch met onze mannen?
Hier is het net zo, het eerste jaar dat de dochter nog niks verklapt heeft, noch wat er in het roze pak zit dat nu op onze schouw staat te blinken, noch het versje dat ze helemaal alleen kan, "papa zal dus NIET moeten meehelpen" (x 12000 de laatste dagen). Geniet van je mamadag Kruimelmevrouw!
Een reactie posten