Autumn on my mind
De herfst is in het land. En zondag om 12.34 was het plots écht herfst. De jongste sliep, de oudste verkondigde dat hij ook een beetje wou rusten in ons bed. Ik warmde mijn kersepitkussentje op, palmde het beste plekje van de zetel in, stal meteen ook de twee zachtste kussens vanonder Lief zijn neerzakkend hoofd, krulde op met een boek op mijn schoot en drapeerde het grootste en zachtste tv-dekentje over het geheel.
"Het voelt als Sinterklaas", mompelde ik genietend. Wat zoveel wil zeggen als: Het is een heerlijke dag om binnen te blijven, hoogstens onderbroken voor een wandeling buiten in de koude wind, alleen maar om rode wangen en koude handen te kunnen warmen aan iets warms en lekkers.
"Het is nog maar net herfst en jij denkt al aan de winter", mompelde mijn dommelende lief
"Sinterklaas valt wel in de herfst", weerlegde ik.
"Maar Sinterklaas voelt als winter", besloot hij met het laatste woord.
En u, herfst of winter?
4 opmerkingen:
Ik categoriseer Sinterklaas toch ook onder winter, hoor.
Ook voor mij voelt Sinterklaas als winter.
En na bijna veertig jaar leven, begin ik eindelijk met langzaamaan NIET meer verwachten dat de lente begint na oud&nieuw, of dan toch in ieder geval na januari.
Hier had ik nog nooit bij stil gestaan. Sinterklaas voelt aan als winter voor mij. Het kind in mij zegt dat hij over besneeuwde daken stapt met zijn paard. Maar 6 december is en blijft herfst, ook waar. Want bij de aankomst van Sinterklaas mag nog een waterzonnetje schijnen, niet? Laten we het hem zelf vragen. Zo hebben ze op televisie tenminste één nieuwe en (s)interessante vraag te stellen. Want eerlijk, de laatste jaren konden de televisieuitzendingen best wat beter voorbereid worden.
Allebei. Herfst en winter, omdat ik dan het meeste voel dat ik leef.
Een reactie posten